De samenhang van ongewenst urineverlies met andere beperkingen in het functioneren

– A limited analysis of the data of the continuous health enquiry of the Central Statistics Office regarding forms of physical impairment of the non-institutionalized Dutch population and of some data on physical ability of nursing home patients, carried out in 1991 by the Health Care Information Centre Foundation, confirmed the supposition that the risk of unwanted urine loss is substantially higher in patients with disability with respect to locomotion, changing posture, purposeful action, communication and condition. This proved to be the case at all ages, in both sexes, and in those living alone and together with others.

Further investigation is necessary to determine the connection of these various forms of impairment with each other and with involuntary urine loss, with a view to promoting efficient diagnostic and therapeutic coping with involuntary urine loss; special attention should be paid to the question to what extent the disorders and limitations contribute to the actual handicap.

Samenvatting

Een beperkte analyse van de gegevens van de Continue Gezondheidsenquête van het Centraal Bureau voor de Statistiek aangaande lichamelijke beperkingen bij de thuiswonende Nederlandse bevolking 19861988 en van enkele validiteitsgegevens van verpleeghuispatiënten in 1991 van de Stichting Informatiecentrum voor de Gezondheidszorg bevestigde het vermoeden dat de kans op ongewenst urineverlies in geval van beperkingen op het terrein van zich voortbewegen, van houding veranderen, doelgericht handelen, communicatie en conditie aanzienlijk vergroot is; dit bleek het geval te zijn op alle leeftijden, bij beide geslachten, bij alleen- en samenwonenden.

Nader onderzoek is geboden om de samenhang tussen deze beperkingen onderling en de samenhang met ongewenst urineverlies in kaart te brengen ter bevordering van een doelmatige diagnostische en therapeutische benadering van ongewenst urineverlies; daartoe is het vooral van belang te onderzoeken in welke mate de stoornissen en beperkingen bijdragen aan de feitelijke handicap.