Het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG) bracht onlangs een herziening van de standaard ‘Depressie’ uit.1 Het is een mooie, heldere richtlijn voor de diagnostiek en behandeling van depressieve klachten in de eerste lijn. Ik heb echter 2 kritiekpunten: de kans op fouten bij het tellen van symptomen – nodig voor het classificeren van de aandoening – en het onderschatten van de diagnostiek. Het simpel tellen van symptomen volgens de DSM-IV kan leiden tot onjuiste diagnostiek of over- of onderdiagnostiek. Classificatie staat in de Verenigde Staten gelijk aan het stellen van de diagnose. En dat kan een verklaring zijn voor de grote mate van onnodig voorschrijven van antidepressiva en het grote aantal onnodige verwijzingen naar de tweede lijn.2
Tellen
Aantal symptomen De DSM-IV ordent 21 symptomen in 9 symptoomclusters die uit 1 of meer symptomen kunnen bestaan (inclusief 2 kernclusters). Als gebruiker van de standaard is het gevaar groot dat…
Reacties