Onlangs werd in dit tijdschrift de diagnostiek van astma en chronisch obstructieve longziekte besproken.1 In aansluiting daarop bespreken wij in dit artikel de behandeling van patiënten met chronisch obstructieve longziekte (‘chronic obstructive pulmonary disease’; COPD). Dit is een verzamelnaam voor chronisch obstructieve bronchitis, emfyseem en perifere-luchtwegaandoeningen, met als gemeenschappelijk kenmerk chronische luchtwegobstructie. Astma hoort daar niet bij, aangezien dit wordt gekenmerkt door aanvallen van (praktisch) geheel reversibele luchtwegobstructie. In het Nederlandse taalgebied wordt vaak de verzamelnaam CARA gebruikt als overkoepelend begrip voor obstructieve aandoeningen van de lage luchtwegen, maar internationaal is deze gewoonte niet overgenomen.
Bij het opstellen van een plan voor de behandeling van patiënten met COPD is een aantal overwegingen van belang. Allereerst dient men bij de behandeling uit te gaan van de onderliggende pathofysiologische mechanismen. In dit opzicht zijn er belangrijke verschillen tussen COPD en astma, die consequenties hebben voor de behandeling. De standaard ‘CARA bij…
Reacties