De lange-termijnprognose na een hartinfarct: klinische voorspellende variabelen en cardiovasculaire risicofactoren

- In predict-ing long-term survival of 304 consecutive patients discharged after myocardial infarction between 1978 and 1981, and under 65 years of age, the significance of both hospital data and cardiovascular risk factors was examined. After discharge from hospital, the ten-year all-cause total mortality was 35.5 Sudden death accounted for 42 of the recorded causes of death. The patients were not yet treated with thrombolysis at that time. After multivariate analysis, age, previous myocardial infarction, abnormal chest X-ray (increased cardiothoracic ratio or pulmonary congestion) and an increased cholesterol level were found to be independent and significant predictors of the ten-year mortality. Hypertension and gender were not associated with mortality. Patients with a previous myocardial infarction had, after adjustment for differences in age and other variables, a relative risk of dying within ten years of 1.70 (95 confidence interval 1.05-2.75) compared with those with a first infarction. A gradual increase of the ten-year mortality with elevated serum cholesterol level could be demonstrated (relative risk 1.14 per mmoll, 95 CI 1.01-1.28).

In conclusion, several routinely obtained parameters after myocardial infarction were related to subsequent long-term survival. Of the prognostic factors that may lead to useful therapeutic intervention after myocardial infarction, hypercholesterolaemia was most clearly associated with a reduced survival in the present study.

Samenvatting

Bij 304 patiënten jonger dan 65 jaar die uit het ziekenhuis waren ontslagen na opname wegens een hartinfarct in de periode januari 1978-december 1980, werd de betekenis van klinische variabelen en cardiovasculaire risicofactoren voor de prognose op lange termijn bestudeerd. De cumulatieve 10-jaarssterfte bedroeg 35,5. ‘Plotselinge dood’ was de frequentste doodsoorzaak (42). Geen van deze patiënten onderging in die tijd nog behandeling met trombolyse. Na correctie voor verschillende andere klinische variabelen en cardiovasculaire risicofactoren bleken leeftijd, een eerder doorgemaakt hartinfarct, afwijkingen op de thoraxfoto (vergrote hart-longverhouding of stuwing) en de cholesterolconcentratie significante en onafhankelijke voorspellende variabelen ten aanzien van de 10-jaarsoverleving te zijn. Het geslacht en hypertensie in de voorgeschiedenis hingen niet samen met de overlevingsduur. Patiënten die ontslagen waren na een recidiefhartinfarct, hadden een bijna tweemaal zo hoog risico om binnen 10 jaar te overlijden (relatief risico: 1,70; 95-betrouwbaarheidsinterval (BI): 1,05-2,75). Een stijging van de totale cholesterolconcentratie met 1 mmoll hing samen met een toename van de 10-jaarssterfte met 14 (relatief risico: 1,14 per toename van 1 mmoll; 95-BI: 1,01-1,28).

Enkele routinematig bepaalde klinische variabelen en cardiovasculaire risicofactoren houden verband met de prognose op lange termijn na een hartinfarct bij patiënten jonger dan 65 jaar. Van de prognostische factoren die therapeutisch te beïnvloeden zijn, lijkt vooral de cholesterolconcentratie van belang.