De invloed van biografische details in casuïstische mededelingen op het diagnostisch oordeel

- Diagnostic judgment of medical students is influenced by patients they have seen recently. Not only signs and symptoms but also biographic data of the demonstrated patient contribute to this phenomenon. In this study the question is raised whether practising physicians are susceptible to the same influence after reading a case report in a medical journal. A case to be published in this journal was transformed into two patient scripts. The first was based on the same diagnosis and the same signs and symptoms, the second was based on another diagnosis and contained partly similar partly different signs and symptoms. Both scripts contained the same, striking biographic data derived from the original case report. One of the two scripts was presented randomly to a control group of 53 practising doctors before the date of publication. They were asked to rate the probability of 8 diagnoses on a 7-point scale. The experimental group consisted of 16 doctors who stated having read the case report. The scores of both groups were compared using analysis of variance.

The experimental group in both cases assigned a significantly higher probability to the diagnosis of the published case report. In the first case they were right, in the second they were wrong.

These results are similar to the findings with medical students. The question to be explored further is how to present patient cases in medical education. On one hand they should be attractive with some real life data, on the other hand spectacular biographic data may impair the diagnostic process.

Samenvatting

Het diagnostisch oordeel van medische studenten wordt beïnvloed door diagnosen van patiënten die zij enkele weken eerder hebben gezien. Niet alleen medische symptomen, maar ook biografische gegevens van de gedemonstreerde patiënt spelen hierbij een rol. In deze studie werd onderzocht of biografische gegevens bij de beschrijving van een patiënt in een medisch tijdschrift een vergelijkbaar effect hebben op praktizerende artsen. Een te publiceren casuïstische mededeling werd bewerkt tot twee verschillende beschrijvingen: de eerste overeenkomstig de gepubliceerde diagnose en symptomen, de tweede met een andere diagnose en gedeeltelijk overlappende symptomen. In beide waren de authentieke, opvallende biografische gegevens opgenomen. Een controlegroep artsen (n=53) kreeg vóór de publikatiedatum at random de eerste of de tweede beschrijving voorgelegd, met het verzoek om bij de 8 bijgevoegde diagnosen de mate van waarschijnlijkheid aan te geven op een 7-puntsschaal. De experimentele groep (n= 16) bestond uit artsen die zeiden de betreffende casuïstische mededeling te hebben gelezen. Zij kregen op dezelfde wijze een der beschrijvingen voorgelegd. De scores van beide groepen werden door middel van variantie-analyse met elkaar vergeleken.

De experimentele groep kende voor beide beschrijvingen een significant grotere mate van waarschijnlijkheid toe aan de diagnose van de patiënt uit de casuïstische mededeling: in het eerste geval was dat dus terecht, in het tweede geval was dat ten onrechte.

Deze resultaten zijn in overeenstemming met de bevindingen bij studenten. De uit dit onderzoek resulterende vraag voor verder onderzoek is hoe in medische opleidingen casuïstische mededelingen moeten worden gepresenteerd: enerzijds met levensechte details om te boeien, maar anderzijds niet zo spectaculair dat de biografische gegevens interfereren met het diagnostisch proces.