Samenvatting
Doel
Bepalen van de geografische verspreiding van tekenbeten en erythema migrans en vaststellen van ecologische risicofactoren.
Opzet
Retrospectief vragenlijst-onderzoek.
Plaats
Alle Nederlandse huisartspraktijken.
Methoden
In april 1995 werden alle Nederlandse huisartsen aangeschreven met het verzoek een vragenlijst op een antwoordkaart in te vullen over het aantal consulten in 1994 met betrekking tot tekenbeten en erythema migrans en de praktijkomvang. Een tweede oproep werd verzonden naar non-responders. Informatie over ecologische risicofactoren per gemeente werd verkregen uit een geografisch informatiesysteem.
Resultaten
De respons was 79,9. Huisartsen rapporteerden dat zij in 1994 ongeveer 33.000 patiënten hadden gezien wegens tekenbeten en 6500 wegens erythema migrans. De jaarincidentie van erythema migrans voor Nederland werd geschat op 4,3 per 10.000 personen in de praktijkpopulatie. Ecologische risicofactoren voor zowel tekenbeten als erythema migrans waren de proportie van het gemeenteoppervlakte bedekt door bos, bestaand uit zandgrond, en het aantal toeristenovernachtingen per inwoner. Het optreden van tekenbeten hield eveneens verband met het voorkomen van droog natuurlijk terrein en de bevolkingsdichtheid van schapen, en erythema migrans met de bevolkingsdichtheid van runderen. Risicogebieden waren Zuid-Friesland, Drenthe, Veluwe, Achterhoek, Utrechtse Heuvelrug, en de duingebieden.
Conclusie
Met eenvoudige methoden werd op snelle wijze een ruwe schatting verkregen van de incidentie van erythema migrans en werden risicogebieden geïdentificeerd. Lyme-borreliose lijkt een belangrijk probleem te zijn in Nederland.
Reacties