De effecten van insuline in combinatie met glibenclamide op glucose- en vetstofwisseling bij patiënten met diabetes mellitus type II

– We compared the effects of twice-daily insulin injections (n=22) with combined insulin-glibenclamide therapy (n=25) on glucose and lipid metabolism in 47 type II diabetic patients (age 69 (SD 9) years, BMI 25.5 (4.8) kgm², diabetes duration 9 (range 1-34) years) with secondary failure to sulphonylurea. After 6 months, weight gain averaged 4.2 kg (p <0.05), fasting blood glucose had decreased from 14.6 to 8.5 mmoll (p <0.001), HbA_1c from 10.9 to 8.1 (p <0.001). Twentyone patients reached HbA_1c levels <8.0. Patients on insulin alone injected more insulin (42 vs 26 U daily, p <0.01). The decrease of fasting blood glucose and HbA_1c was comparable in both groups (p <0.001). HDL-cholesterol increased (insulin: 1.10 to 1.24 mmoll, combined therapy: 1.03 to 1.14 mmoll, both p <0.01), while plasma triglycerides and NEFA decreased (p <0.01). Only in patients on insulin alone did total cholesterol decrease from 7.1 to 6.3 mmoll (p <0.001), and LDL-cholesterol from 4.7 to 4. 1 mmoll (p <0.05). Apolipoproteins AI, AII and B did not show significant changes. Almost all patients reported improved wellbeing; no severe hypoglycaemias were observed.

Samenvatting

In het Academisch Ziekenhuis te Maastricht vergeleken wij bij 47 patiënten met diabetes mellitus type II de effecten van behandeling met insuline alleen (n = 22) en van behandeling met insuline in combinatie met glibenclamide (n = 25) op het glucose- en het vetmetabolisme. Bij allen was voor de behandeling de instelling van de diabetes met sulfonylureumderivaten slecht. Na 6 maanden behandeling met insuline was het gemiddelde lichaamsgewicht met 4,2 kg toegenomen (p < 0,05) en was het glucosegehalte van het bloed, vastgesteld bij de nuchtere patiënt, gedaald van 14,6 naar 8,5 mmoll (p < 0,001). Het gehalte van geglycosyleerd hemoglobine (HbA_1c) daalde van 10,9 naar 8,1 (p < 0,001). Bij 21 patiënten daalde het HbA_1c-gehalte tot lager dan 8,0. De patiënten die alleen insuline gebruikten, injecteerden een grotere hoeveelheid insuline (42 versus 26 E per dag, p < 0,01). De daling van het bij de nuchtere patiënt gemeten glucosegehalte in het bloed en van het HbA_1c-gehalte was in beide groepen gelijk (p < 0,001). Het HDL-cholesterolgehalte van het plasma steeg significant (in de insulinegroep: van 1,10 naar 1,24 mmoll, in de groep met combinatietherapie: van 1,03 naar 1,14 mmoll; beide p < 0,01), terwijl de gehalten van triglyceriden en vrije vetzuren daalden (p < 0,01). Het totale cholesterolgehalte daalde slechts in de insulinegroep, van 7,1 naar 6,3 mmoll (p < 0,001), terwijl het LDL-cholesterolgehalte daalde van 4,7 naar 4,1 mmoll (p < 0,05). Het gehalte van de apolipoproteïnen AI, AII en B in het serum toonde geen veranderingen. Bijna alle patiënten rapporteerden een verbetering van algemeen welbevinden. Ernstige hypoglykemieën werden niet waargenomen. In vergelijking met insuline alleen geeft combinatie van insuline met glibenclamide eenzelfde verbetering van de diabetesinstelling, maar een minder uitgesproken verbetering van het gehalte aan lipiden van het plasma. De gebruikte dosis insuline was echter kleiner; bij twee derde der patiënten kon met één insuline-injectie worden volstaan.

Artikelinformatie

Aanvaard op

4 maart 1991

17 juni 1991

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1991;135:1080-4

Vakgebied

Interne vakken

Geneesmiddelen

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Inwendige Geneeskunde, werkgroep Endocrinologie, Postbus 5800, 6202 AZ Maastricht.

Dr.B.H.R.Wolffenbuttel, dr.J.P.J.E.Sels en prof.dr.A.C.Nieuwenhuijzen Kruseman, internisten; mw.G.J.W.M.Rondas-Colbers, medisch analist; dr.ir.P.P.C.A.Menheere, klinisch chemicus.

Contact B.H.R.Wolffenbuttel