De 'Depressieherkenningsschaal': een hulpmiddel bij het diagnosticeren van depressie in de huisartspraktijk

To assess the reliability, positive predictive value and concurrent validity of a brief and simple interview to diagnose major depression in general practice, the Depression recognition scale (DRS).

Design

Descriptive.

Setting

University of Leiden, the Netherlands.

Methods

The DRS was compared with a semi-structured psychiatric interview to assess major depression and with the depression items of the Symptom checklist-90 (SCL-90), a selfrating scale for perceived symptoms.

Results

The study consisted of 233 subsequent patients of 11 general practices who were screened for an interview; 95 patients were actually interviewed, 15 of these patients had a major depression (15233; 6). The DRS was also compared with the SCL-90 among 428 other patients. The validity was 0,73 and 0,66 and the internal consistency (Cronbach's α) was 0,63 and 0,75, respectively. If the DRS were used only for patients the general practitioner considers mildly depressed (43233 = 18), few cases of major depression would be missed (215).

Conclusion

The DRS appears a practical, reliable and valid diagnostic tool.

Samenvatting

Doel

De betrouwbaarheid, voorspellende waarde en soortgenootvaliditeit beoordelen van een snel en eenvoudig hulpmiddel voor het diagnosticeren van depressies: de ‘Depressieherkenningsschaal’ (DHS).

Opzet

Descriptief.

Plaats

Rijksuniversiteit Leiden.

Methode

De DHS werd in twee afzonderlijke onderzoeken vergeleken met (a) een psychiatrisch interview voor het vaststellen van een depressie in engere zin, en (b) de depressie-items van de ‘Symptom checklist’ (SCL)-90, een ‘zelfinvullijst’ met door patiënten zelf ervaren symptomen.

Resultaten

De onderzoeksgroep a bestond uit 233 opeenvolgende patiënten van 11 huisartspraktijken die werden gescreend voor een interview waarbij tevens de ‘Hamilton rating scale for depression’ (HRSD) werd afgenomen. In 95 gevallen vond dit interview ook plaats; 15 van deze patiënten hadden een depressie in engere zin (15233; 6). In onderzoek b werd bij 428 andere patiënten de DHS vergeleken met de SCL-90. De soortgenootvaliditeit (rangcorrelatiecoëfficiënt) van de DHS was 0,73 met de HRSD en 0,66 met de SCL-90. De interne consistentie (Cronbach-α) was 0,63 in groep a en 0,75 in groep b. Als de DHS alleen zou worden gebruikt bij patiënten bij wie de huisarts al aan depressie denkt (in dit geval bij 43233; 18), zou bij weinig patiënten een ernstige depressie worden gemist (215).