Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Daklozen overlijden het vaakst door suïcide of moord*

Onderzoek
Marcel T. Slockers
Wilma J. Nusselder
Judith Rietjens
Ed F. van Beeck
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2018;162:D2626
Abstract
Abstract
Sluiten
Homeless adults’ most frequent cause of death is suicide or murder

Objective

Get insight into excess mortality in the Rotterdam homeless population according to cause of death and changes in this mortality after introduction of social policies in Rotterdam, the Netherlands, in 2006.

Design

Uncontrolled before-and-after study.

Method

We included homeless adults who visited the Rotterdam shelter in 2001 and followed them for 10 years (2001-2010). We then linked the data of this cohort to Statistics Netherlands mortality figures. We calculated the shares of specific mortality causes in total mortality for the entire study period. We used the ‘standardised mortality ratio’ (SMR) to compare mortality in the homeless cohort of this period with mortality figures of the general Rotterdam population. In order to be able to compare the homeless death rates according to cause of death in the period before (2001-2005) and after introduction of social policy measures (2006-2010), the hazard ratio (HR) was calculated.

Results

Our cohort consisted of 2130 homeless persons with a mean age of 40.3 years. The most important causes of death were unnatural death (26%; 95% CI: 21-32), cardiovascular diseases (22%; 17-27) and cancer (17%; 13-22). Suicide and murder together were responsible for 50% of the unnatural deaths. The largest differences in mortality in comparison with the Rotterdam population were those for unnatural death (SMR: 14.8; 95% CI: 11.5-18.7), infectious diseases (SMR: 10.0; 5.2-17.5) and psychiatric conditions (SMR: 7.7; 4.0-13.5). Mortality due to suicide or murder was significantly different for both study periods (HR: 0.45; 0.20-0.97).

Conclusion

Prevention of unnatural deaths among the homeless should be one of the priorities in homeless policy. Improvement of their living conditions may reduce the number of murders and suicides in this vulnerable group.

Conflict of interest and financial support for this article: M.T. Slockers and W.J. Nusselder have received research grants from the Rotterdam-Rijnmond municipal health service (GGD) and from The Netherlands Organisation for Health Research and Development (ZonMw).

Samenvatting

Doel

Inzicht krijgen in de oversterfte van Rotterdamse daklozen naar doodsoorzaak en in veranderingen in deze sterfte na invoering van sociale beleidsmaatregelen in Rotterdam in 2006.

Opzet

Ongecontroleerde voor-nastudie.

Methode

We includeerden dakloze volwassenen die de Rotterdamse opvang bezochten in 2001 en volgden hen gedurende 10 jaar (2001-2010). Vervolgens koppelden we de gegevens van dit cohort aan de sterftegegevens van het CBS. Voor de hele studieperiode berekenden we het aandeel van specifieke doodsoorzaken in de totale sterfte. Met de ‘standardised mortality ratio’ (SMR) vergeleken we de sterfte in het daklozencohort in deze periode met de sterftecijfers van de algemene Rotterdamse bevolking. Om de sterfte van daklozen naar doodsoorzaak in de periode vóór invoering van sociale beleidsmaatregelen (2001-2005) en daarna (2006-2010) te kunnen vergelijken werd de hazardratio (HR) berekend.

Resultaten

Het cohort bestond uit 2130 daklozen met een gemiddelde leeftijd van 40,3 jaar. De belangrijkste doodsoorzaken waren niet-natuurlijke dood (26%; 95%-BI: 21-32), cardiovasculaire ziekten (22%; 17-27) en kanker (17%; 13-22). Suïcide en moord waren samen verantwoordelijk voor 50% van de niet-natuurlijke overlijdens. De grootste sterfteverschillen met de Rotterdamse populatie werden gezien voor niet-natuurlijke dood (SMR: 14,8; 95%-BI: 11,5-18,7), infectieziekten (SMR: 10,0; 5,2-17,5) en psychiatrische aandoeningen (SMR: 7,7; 4,0-13,5). Sterfte door suïcide of moord verschilde significant tussen de twee studieperioden (HR: 0,45; 0,20-0,98).

Conclusie

Het voorkómen van niet-natuurlijk overlijden onder daklozen moet een van de speerpunten zijn in het daklozenbeleid. Het verbeteren van hun leefomstandigheden reduceert mogelijk het aantal moorden en suïcides binnen deze kwetsbare groep.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2018;162:D2626
Vakgebied
Zorgorganisatie
Huisartsgeneeskunde
Publieke gezondheidszorg
Auteursinformatie

*Dit onderzoek werd eerder gepubliceerd in European Journal of Public Health (februari 2018 (epub)) met als titel: ‘Unnatural death: a major but largely preventable cause-of-death among homeless people?’. Afgedrukt met toestemming.

1Gezondheidscentrum DWL-de Esch, Rotterdam.

Drs. M.T. Slockers, huisarts-straatdokter.

Erasmus MC, afd. Maatschappelijke Gezondheidszorg, Rotterdam.

Dr. W.J. Nusselder, medisch demograaf; dr. J. Rietjens, gezondheidswetenschapper; dr. E.F. van Beeck, sociaal geneeskundige.

Contact drs. M.T. Slockers (slockers@knmg.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning voor dit artikel: M.T. Slockers en W.J. Nusselder ontvingen een onderzoeksubsidie van GGD Rotterdam-Rijnmond en van ZonMw (80-84400-98066).

Auteur Belangenverstrengeling
Marcel T. Slockers ICMJE-formulier
Wilma J. Nusselder ICMJE-formulier
Judith Rietjens ICMJE-formulier
Ed F. van Beeck ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties