Contactallergie voor corticosteroïden

– Contact allergy to corticosteroids is not rare. In some studies prevalence rates up to 6 have been observed among patients suspected of allergic contact dermatitis.

– Hypersensitivity occurs especially in individuals who have been suffering for years from atopic dermatitis, contact dermatitis of the hands and feet, or stasis dermatitis caused by chronic venous insufficiency.

– The clinical picture is rarely that of acute allergic contact dermatitis, because the reaction is mitigated by the anti-inflammatory properties of the corticosteroid itself; the diagnosis must be suspected when eczema does not improve or spreads during topical corticosteroid therapy.

– Application to the mucous membranes less frequently leads to sensitisation. Most such cases are caused by nasal sprays containing tixocortol pivalate or budesonide. Oral or parenteral administration of corticosteroids to sensitive individuals causes exacerbation of pre-existing contact dermatitis or widespread allergic cutaneous drug reactions.

– Allergological investigation with corticosteroids presents some specific problems, the most important being occurrence of false-negative reactions. Nevertheless, most sensitive patients can be identified by testing the ‘indicator’ allergens, budesonide and tixocortol pivalate, which should be added to the routine series of contact allergens.

– Cross-reactions to other corticosteroids occur frequently. This should be taken into account when prescribing alternative corticosteroid preparations.

Samenvatting

– Contactallergie voor corticosteroïden is niet zeldzaam. In enkele onderzoeken werd een prevalentie tot 6 aangetoond bij patiënten bij wie allergisch contacteczeem werd vermoed.

– Allergie wordt vooral gezien bij individuen met vele jaren bestaand atopisch eczeem, eczeem van de handen en voeten, of stasiseczeem ten gevolge van chronische veneuze insufficiëntie.

– Het klinisch beeld van een acuut allergisch contacteczeem wordt, door het anti-inflammatoire eftect van het corticosteroïd zelf, zelden gezien; de diagnose wordt dientengevolge vaak niet gesteld. Een allergie voor corticosteroïden moet worden overwogen wanneer eczeem onvoldoende reageert op behandeling of zich tijdens de therapie uitbreidt.

– Applicatie op de slijmvliezen leidt minder frequent tot sensibilisatie; de meeste gevallen worden veroorzaakt door neussprays die budesonide of tixocortol bevatten. Orale of parenterale toediening van corticosteroïden kan bij daarvoor overgevoelige individuen leiden tot opvlamming van eerder bestaand allergisch contacteczeem of uitgebreide exanthemen.

– Allergologisch onderzoek met corticosteroïden kent enkele specifieke problemen, waarvan het optreden van fout-negatieve reacties het belangrijkste is. Niettemin kunnen de meeste allergische patiënten worden geïdentificeerd met behulp van de ‘indicatoren’ tixocortol en budesonide, die aan de routinereeks van allergenen moeten worden toegevoegd.

– Kruisreacties met andere corticosteroïden treden frequent op. Hiermee moet bij het voorschrijven van alternatieve preparaten rekening worden gehouden.