Constitutioneel eczeem in het licht van het biopsychosociaal ziektemodel

Klinische praktijk
G. Nabarro
F.J. van Sandwijk
W.A. van Vloten
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1994;138:231-4

Inleiding

De psychodermatologie bestudeert de relatie tussen huidziekten, psychologische en sociale factoren. Wanneer men de bestaande literatuur op het gebied van de psychodermatologie bekijkt, dan blijkt dat één bepaalde huidziekte, constitutioneel eczeem (CE), altijd veel aandacht heeft gekregen. Het optreden of het verergeren van CE werd mede in verband gebracht met bepaalde persoonlijkheidskenmerken, met onbewuste intrapsychische conflicten en met problematische relaties met sleutelfiguren in de kindertijd.1-3 Aan deze opvattingen werden later nieuwe ideeën toegevoegd. Men ging belang stellen in stressvolle omstandigheden in het dagelijkse leven van de patiënt met CE.4 Ook de reacties van de patiënt op zijn ziekte en zijn pogingen ermee om te gaan, het zogenaamde ‘coping’-gedrag, kregen aandacht.5

In een inmiddels klassiek geworden artikel uit 1977 introduceerde Engel het biopsychosociale ziektemodel.6 Engel was van mening dat het vigerende biomedische ziektemodel te beperkt was om tot een goed begrip te komen van de determinanten…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Dermatologie, Postbus 85.500, 3508 GA Utrecht.

G.Nabarro, psychiater; F.J.van Sandwijk, maatschappelijk werker; prof.dr.W.A.van Vloten, dermatoloog.

Contact G.Nabarro

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties