Chronische lymfatische leukemie: hoog tijd voor een op het risico afgestemd beleid

- B cell chronic lymphocytic leukaemia (CLL) is the most common leukaemia in the Western world. It is wrongly considered to be an indolent disease: even patients with Binet stage A can have disease-related morbidity, necessitating treatment in about 50 of them, and over 25 of these patients will die of CLL-related causes.

- It was recently discovered that there are in fact 2 subtypes of CLL: a pre-germinal centre type. Characterised by unmutated genes which code for the variable parts of immunoglobulin chains (IgV), and a post-germinal centre variant, characterised by IgV somatic mutations.

- This IgV-gene mutational status as well as surface expression of CD38 and characteristic cytogenic abnormalities has recently been shown to be powerful prognostic factors. Furthermore, over the past few years new treatment modalities have been developed including purine analogues, immunotherapy with monoclonal antibodies and stem cell transplantation.

- Therefore it is time to substitute the present policy used for the vast majority of patients (i.e. an expectant approach, if needs be followed by initial treatment with chlorambucil) with an approach based on the patient's individual risk profile. This should preferably be done within the framework of clinical trials.

Samenvatting

- Chronische lymfatische B-celleukemie (CLL) is de meest voorkomende leukemie in de westerse wereld. Ten onrechte wordt CLL beschouwd als een indolente aandoening: zelfs patiënten met Binet-stadium A kunnen ziektegerelateerde morbiditeit hebben, die bij ongeveer 50 van hen behandeling noodzakelijk maakt. Ruim 25 van deze patiënten zal ten gevolge van de CLL overlijden.

- Recent is ontdekt dat er 2 subtypen CLL bestaan: een zogenaamde prekiemcentrumvariant, gekenmerkt door ongemuteerde genen die coderen voor de variabele delen van immuunglobulineketens (IgV), en een postkiemcentrumvariant, gekenmerkt door somatische mutaties in de IgV-genen.

- Onlangs is aangetoond dat bij de CLL niet alleen deze mutatiestatus van de IgV-genen, maar ook de membraanexpressie van CD38 en kenmerkende cytogenetische afwijkingen krachtige prognostische factoren zijn. Daarnaast is de laatste jaren een aantal nieuwe therapeutische benaderingen ontwikkeld, zoals met purineanaloga, immunotherapie met monoklonale antistoffen en stamceltransplantatie.

- Derhalve is het tijd het beleid dat momenteel bij verreweg de meeste patiënten wordt toegepast (namelijk expectatief, zonodig gevolgd door initiële behandeling met chloorambucil) te vervangen door een aanpak gebaseerd op het individuele risicoprofiel van de patiënt. Bij voorkeur dient dit te geschieden in het kader van klinische trials.