In de meeste Westeuropese landen, alsmede in landen elders ter wereld binnen de Anglo-Amerikaanse invloedssfeer, bestaan tegenwoordig min of meer effectieve systemen om bijwerkingen van geneesmiddelen te melden. Terugkoppeling naar de meldende artsen in de vorm van publikaties is echter eerder uitzondering dan regel.1 Het is evenwel begrijpelijk dat zoiets pas loont als het aantal per jaar gerapporteerde bijwerkingen in de vele duizenden loopt, zoals in het Verenigd Koninkrijk,2 Zweden en Australië.3 Het succes is daar onder meer te danken aan traditie en aan een scrupuleuze bescherming van het beroepsgeheim van de arts door de overheid.4
De terugkoppeling vindt meestal plaats via korte bulletins met een beperkte circulatie. Is de landstaal Engels, dan vindt wel enige verspreiding buiten de grenzen plaats; in andere gevallen blijft dit een toevalstreffer. Alleen het Zweedse bureau voor bijwerkingen van geneesmiddelen neemt de moeite om de belangrijkste meldingen enkele malen per…
Artikelinformatie
Reacties