Het magische jaar 1992 nadert met rasse schreden. Op vele gebieden zijn drastische veranderingen te verwachten. Als men de voorstanders van een absolute Europese integratie wil geloven, zijn de consequenties voor de geneesmiddelenvoorziening en daarmee voor het farmacotherapeutisch handelen van de arts zeer ingrijpend. Het is dan ook zeer verwonderlijk, dat de initiatiefnemers – de samenwerkingsverbanden van nationale en supranationale overheden enerzijds en de producenten van geneesmiddelen anderzijds – de medische professie nooit officieel in hun plannen hebben gekend. Pas op het laatste moment zijn sommige consumentenorganisaties tot de discussies toegelaten.1 De voorschrijvers hebben bij dit overleg geen enkele, noch actieve, noch passieve rol gespeeld. Gebrekkige, misschien zelfs grotendeels ontbrekende, informatie is hier hoofdzakelijk debet aan.
Korte geschiedenis
De eerste initiatieven om tot een Europese integratie van de geneesmiddelenmarkt te komen dateren al van 1965. Men pleegt hiervoor de uit het gebrekkige Engels, bij de Europese Gemeenschap (EG) gebezigd…
Artikelinformatie
Reacties