Samenvatting
Doel
Onderzoek van klinische symptomen en differentiële diagnose van blefarospasme en de behandeling daarvan met botuline A toxine. Blefarospasme bestaat uit een onwillekeurig optredende contractie van de ooglidspieren. Binnen enkele jaren raakt 35-70 van de patiënten ernstig geïnvalideerd.
Opzet
Prospectief onderzoek zonder patiëntenselectie.
Plaats
Academisch Medisch Centrum, Amsterdam.
Methode
In de periode 1985-1992 werden 85 patiënten wegens blefarospasme gezien; 69 van hen ontvingen 436 behandelingen met botuline, in een gemiddelde dosering van 25 IE per oog.
Resultaten
Bij 71 patiënten was de oorzaak van blefarospasme onbekend (primair blefarospasme). Secundair blefarospasme hing samen met: perifere facialisparese (1 patiënt), herpes zoster-infectie van de N. trigeminus (2), herseninfarct (1), neurolepticumgebruik (2), progressieve supranucleaire verlamming (2), Shy-Drager-syndroom (1), kernicterus (1), en de ziekte van Sjögren (4). Er waren 18 patiënten met auto-immuunziekten. Van de patiënten hadden 77 (91) een (zeer) ernstige vorm van blefarospasme. Elektromyografische registratie liet bij 7 patiënten een dysfunctie van de M. levator palpebrae superioris zien. Meer dan 70 van de patiënten was na een behandeling gemiddeld 2 maanden zonder klachten. Lokale bijwerkingen werden gezien bij 61 (14) van de 436 behandelingen: ptosis, hematoom, droge ogen en diplopie.
Conclusie
Blefarospasme is een invaliderend ziektebeeld en treedt soms op in samenhang met andere neurologische en oftalmologische aandoeningen. Botuline A toxine is een veilige en effectieve therapie. Neurofysiologisch onderzoek is van belang voor de differentiële diagnostiek. Computertomografie of kernspinresonantietomografie dient niet routinematig te worden verricht.
Artikelinformatie
Reacties