Ziekenhuizen en universiteiten leggen almaar uitdijende biobanken aan, met de bedoeling de geneeskunde te individualiseren. Maar lukt dat ook?
Heel modern ziet het er niet uit. In een kleine, onooglijke ruimte zonder ramen in de kelder van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam staan 8 vriezers te zoemen, 4 aan elke kant. Op een klein schermpje op elk apparaat flikkert een blauw licht, dat de temperatuur achter de deur weergeeft. -80°C staat erop. Af en toe stijgt er eentje naar -79, om gelijk weer terug te springen. ‘Al deze vriezers hebben een noodstroomvoorziening, mocht de stroom uitvallen’, zegt de beheerder ervan, Jörg Hamann. ‘Als de vriezer ook maar even ontdooit, dan is de inhoud grotendeels waardeloos.’
Want achter de dikke deuren bevindt zich waardevol materiaal: duizenden monsters van honderden patiënten die ooit het AMC hebben bezocht: bloed, speeksel, urine en DNA, allemaal netjes gesorteerd in bakjes van 96 buisjes met…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties