Onlangs werd door de redactie van The Lancet weer eens aandacht gevraagd voor het eventuele nut van ?-adrenerge receptor-blokkerende geneesmiddelen ter bestrijding van symptomen van angst, voortkomende uit een wisselwerking van endogene en exogene omstandigheden.1 Het klassieke voorbeeld is de plankenkoorts, die de strijkstok huppelend over de snaren kan jagen of er de oorzaak van is dat met stokkende stem vertwijfelde blikken in de richting van het souffleurshoekje worden geworpen. In de Angelsaksische literatuur duidt men deze paniektoestanden aan met de onvertaalbare uitdrukking ‘situational anxiety’. Bekende uitingen ervan zijn ook de examenvrees en de angst voor het houden van medische (en andere) voordrachten in het openbaar.
Hoewel lage doses ?-blokkers ongetwijfeld van nut kunnen zijn ter verbetering van het over het voetlicht brengen van verbale uitingen – mits de aandacht niet te gespannen behoeft te worden gehouden en onverwachte wendingen, die acute koerswijzigingen noodzakelijk maken, niet te verwachten zijn…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties