Beoordeling van euthanasieverzoek door SCEN-artsen

Objective

To determine how uniformly Support and Consultation on Euthanasia in the Netherlands (SCEN) doctors assess a euthanasia request in patients not in the final stages of a terminal illness.

Design

Qualitative research.

Method

Internal survey among SCEN doctors in the ‘SCEN-Drenthe’ peer group, who were asked to provide an opinion on the requirements of due care, items a to d, of the Termination of life on request and assisted suicide act (WTL) in three fictitious patients.

Results

Sixty assessments were received from 20 SCEN physicians. Half of the reviews were assessed as ‘due care requirements not met”. 45% of these were for a patient whose request was based on the grounds of a “completed life”, 50% for a patient with Alzheimer’s, and 55% for a patient with a reduced level of consciousness. Uncertainty about the place of Article 2.2 of the WTL, personal assessment of the unbearable nature of hopeless suffering and the rejection of alternative solutions were responsible for the heterogeneous assessments.

Conclusion

Uniformity of assessment is important to avoid legal disparity in this patient group. We found no medical or ethical benchmarks for determining the unbearable nature of suffering. A verifying assessment by the SCEN physician can only provide an opinion regarding the presence of hopeless pain that is classified as “unbearable”. A negative SCEN assessment undermines a person’s sense of justice at a difficult time, while the hopeless suffering may well be accepted as unbearable in comparable cases. Adapting the KNMG “Guidelines on euthanasia for patients in a state of reduced consciousness” so that they are in line with the WTL could also contribute to greater uniformity.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Doel

Onderzoeken hoe uniform SCEN-artsen (SCEN staat voor ‘Steun en consultatie bij euthanasie in Nederland’) oordelen bij patiënten met een euthanasieverzoek die niet lijden aan een op korte termijn terminale ziekte.

Opzet

Kwalitatief onderzoek.

Methode

We verrichtten een intern onderzoek onder de SCEN-artsen van SCEN-Drenthe. We vroegen hun een oordeel te geven over de zorgvuldigheidseisen (a) tot en met (d) van de Wet Toetsing Levensbeëindiging op Verzoek en Hulp bij Zelfdoding (WTL) bij 3 fictieve patiënten.

Resultaten

We ontvingen 60 beoordelingen van 20 SCEN-artsen. De helft van de beoordelingen werd afgegeven als ‘voldoet niet aan de zorgvuldigheidseisen’; dit was 45% bij de patiënt met een voltooid leven, 50% bij de patiënt met de ziekte van Alzheimer en 55% bij de patiënt met een verlaagd bewustzijn. Naast onduidelijkheid over de positie van artikel 2.2 van de WTL waren de persoonlijke beoordeling van de ondraaglijkheid van uitzichtloos lijden en het afwijzen van alternatieven verantwoordelijk voor de verschillende beoordelingen.

Conclusie

Om rechtsongelijkheid te voorkomen bij deze patiëntengroep is uniforme beoordeling belangrijk. We vonden geen medische of ethische maatstaven voor de bepaling van de ondraaglijkheid van lijden. Een consult dat verifiërend is geeft alleen het oordeel van de SCEN-arts weer over de aanwezigheid van uitzichtloos lijden dat als ‘ondraaglijk’ is geclassificeerd. Een afwijzend SCEN-oordeel ondermijnt het rechtsgevoel op een moeilijk moment, terwijl in vergelijkbare casussen het uitzichtloos lijden wel als ondraaglijk is geaccepteerd. Als de KNMG-richtlijn ‘Euthanasie bij een verlaagd bewustzijn’ wordt aangepast zodat deze aansluit bij de WTL, zal dit ook bijdragen tot meer uniformiteit.