Beste collega’s,
In deze klinische les bespreken we de Bellse parese, oftewel een idiopathische perifere aangezichtsverlamming. Het ontstaansmechanisme is onbekend, maar waarschijnlijk wordt de verlamming veroorzaakt door een ontsteking van de aangezichtszenuw, mogelijk na een virale infectie. Hoewel het klinisch beeld kenmerkend is, kan de diagnose lastig zijn. Andere oorzaken van n.-facialisuitval kunnen worden gemist.
Patiënt A, een 53-jarige vrouw, had sinds een dag progressieve, continue, hevige hoofdpijn (NRS 10/10) achter het oog, in het oor en de nek. Daarbij voelde ze zich niet misselijk en hoefde ze niet te braken. Sinds de ochtend had ze tintelingen in de tong en moeite om het rechter oog te sluiten. Haar partner merkte dat haar rechter mondhoek scheef was en dat het drinken moeizamer ging. De voorgeschiedenis vermeldde een kuitvenetrombose en hypertensie. De huisarts verwees haar naar de Spoedeisende Hulp vanwege het vermoeden van een Bellse parese en hoofdpijn als alarmsymptoom.
Bij lichamelijk onderzoek was er sprake van hypertensie (bloeddruk 170/101 mm Hg), een temperatuur van 35,7 °C; er waren geen blaasjes of andere huidafwijkingen zichtbaar. Bij neurologisch onderzoek werd een perifere uitval van de n. facialis vastgesteld, score III op de House-Brackmann-schaal (zie uitlegkader rechts bovenaan de webpagina). Er waren geen andere neurologische afwijkingen.
Oriënterend bloedonderzoek…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties