Charles Bell (1774-1842) was de vierde zoon van een predikant in Edinburgh.1 Zijn moeder, die 5 jaar na zijn geboorte weduwe was geworden, onderwees hem en stimuleerde zijn opmerkelijke tekentalent. Charles hielp al vroeg zijn broer John met diens particuliere lessen en boeken over anatomie. Via de universiteit ontwikkelde hij zich tot chirurg, evenals zijn broer. Toen John vanwege onmin met de stedelijke geneeskundigen zijn school moest sluiten, zocht Charles op aanraden van een andere broer (George) zijn heil in Londen.
In 1805 opende Bell daar een eigen anatomische school. Het jaar erop verscheen zijn boek over de gelaatsuitdrukking, bestemd voor kunstenaars; hij had inmiddels ook anatomische werken op zijn naam staan over hersenen, zenuwen en arteriën. Londen kende minstens 5 vergelijkbare scholen voor een duizendtal medische studenten. De lichamen voor deze scholen werden in het verborgene gekocht van ‘body snatchers’. Zoals gebruikelijk had Bell inwonende pupillen en legde…
Reacties