Zie ook het artikel op bl. 2088.
Het chronische-vermoeidheidssyndroom krijgt de laatste jaren meer erkenning als een belangrijk gezondheidsprobleem. In een rapport dat de Gezondheidsraad vorig jaar uitbracht wordt uitvoerig aandacht besteed aan de epidemiologie, aan mogelijke ziektemodellen en aan de behandeling naar de huidige maatstaven.1 Met een strakke ziektedefinitie wordt de prevalentie van de aandoening geschat op circa 2 promille van de bevolking. Jaarlijks zijn er in Nederland naar schatting 3000-10.000 nieuwe patiënten. De aandoening kan wat betreft ernst variëren van een hinderlijk en beperkend ongemak tot een ernstig invaliderende en langdurige ziekte, waarbij patiënten soms niet in staat zijn tot de meest basale zelfzorg. Er is veel overlap met of comorbiditeit door andere lichamelijk onverklaarde aandoeningen, zoals fibromyalgie, prikkelbaredarmsyndroom en onverklaarde pijnstoornis, en ook met overspanning, burn-out en depressieve stoornissen. Als behandeling zijn alleen cognitieve gedragstherapie (een vorm van psychotherapie die ten doel heeft veranderingen aan…
Reacties