Behandeling van diabetes mellitus bij ouderen: pil of pen?

Opinie
D.W. Erkelens
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:1107-9

Inleiding

De behandeling met insuline van oudere patiënten met diabetes mellitus wordt dikwijls te lang uitgesteld. Met opzet wordt hier de uitdrukking ‘ouderdomsdiabetes’ vermeden, omdat op oudere leeftijd zowel type II, de niet-insuline-afhankelijke diabetes mellitus, als type I, de insuline-afhankelijke diabetes mellitus, kan ontstaan.1 In het laatste geval is de ontdekking vaak te laat en de prognose daardoor vaak slecht. Een fataal verloop is gerapporteerd bij 43 van de patiënten boven de 50 jaar die werden opgenomen wegens acute ontregeling; dit tegenover 3,4 bij patiënten onder de 50 jaar.2

Voor het ontstaan van beide vormen van diabetes mellitus is een verminderde (type II) of afwezige (type I) functie van de ?-cellen in de eilandjes van Langerhans in de pancreas een voorwaarde. Insulineresistentie alleen zal, bij een goede ?-celfunctie, niet leiden tot hyperglykemie. De ?-celfunctie is heel goed te kwantificeren door meting van C-peptide zowel basaal als 6 minuten…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Algemene Inwendige Geneeskunde, Catharijnesingel 101, 3511 GV Utrecht.

Prof.dr.D.W.Erkelens, internist.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties