Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Antigeentest van de urine als hulpmiddel bij het bepalen van de kans op infectie met ß-hemolytische streptokokken bij pasgeborenen

Onderzoek
C.V. Hulzebos
W.A. Peereboom
J.E. Degener
T.W. de Vries
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:1954-7
Abstract
Abstract
Sluiten
Urinary group B streptococcal antigen test in neonates; is it useful?

To differentiate between neonates with high and low risk of infections caused by group B beta-haemolytic streptococci (GBS), by using the urinary group B streptococcal antigen test.

Design

Retrospective.

Setting

Medical Centre Leeuwarden and Public Health Laboratory, Friesland, the Netherlands.

Methods

In a period of two years clinical, haematological and microbiological (including urinary group B streptococcal antigen detection) data were collected in newborns and their mothers who met one or more of the following criteria: a previous affected child, prolonged (≥ 12 hrs) rupture of membranes, fever in labour, unexpected preterm delivery, unexplained perinatal asphyxia. On the basis of surveillance cultures a colonization rate was made. GBS infection was ‘suspected’ in an unwell infant with a ‘high’ colonization rate; infection with GBS was ‘proved’ by a positive blood culture with GBS.

Results

6 of 342 neonates had an infection with GBS. Risk of invasive infection increased with higher colonization rates. Sensitivity of the antigen test to detect colonization was low, sensitivity to detect neonatal infection was high (51 versus 100). The negative predictive value of urinary antigen testing was 100. Prolonged rupture of membranes (1.5 risk of infection) and maternal fever (5) were the most important risk factors.

Conclusion

In healthy neonates with risk factors but with a negative antigen detection test the risk of GBS infection is extremely low. In children with a risk factor a positive test result can indicate heavy colonization or infection. These children should be carefully observed and examined.

Samenvatting

Doel

Nagaan of het mogelijk is pasgeborenen met een verhoogd of met een zeer klein risico op infectie door β-hemolytische streptokokken uit de Lancefield-groep B (GBS) op te sporen met hulp van antigeendetectie in de urine.

Opzet

Retrospectief.

Plaats

Medisch Centrum Leeuwarden en Laboratorium voor de Volksgezondheid, Friesland.

Methoden

Gedurende 2 jaar werden pasgeborenen en hun moeders bestudeerd die voldeden aan één of meer van de volgende criteria: eerder kind met GBS-infectie, ≥ 12 h gebroken vliezen, maternale koorts, onverwachte prematuriteit en onverklaarde perinatale asfyxie. Naast klinische en hematologische parameters werden ook uitslagen van de antigeentest van de urine- en inventarisatiekweken bestudeerd. Afhankelijk van de inventarisatiekweken werd de kolonisatiegraad vastgesteld. Een GBS-infectie werd ‘waarschijnlijk’ geacht, als het kind ziek was en de kolonisatiegraad ‘sterk’; een GBS-infectie werd ‘bewezen’ geacht bij GBS in de bloedkweek.

Resultaten

Bij 6 van de 342 geïncludeerde pasgeborenen werd een GBS-infectie aangetoond. Naarmate de kolonisatiegraad sterker was, nam het aantal GBS-infecties toe. De sensitiviteit van de urinetest op antigeen voor het aantonen van kolonisatie met GBS was laag (51), voor het aantonen van een GBS-infectie hoog (100). De berekende voorspellende waarde van een negatieve antigeentestuitslag voor het uitsluiten van een GBS-infectie was 100. Van de bestudeerde risicofactoren bleken langdurig gebroken vliezen (1,5 kans op infectie) en maternale koorts (5) de belangrijkste.

Conclusie

Bij pasgeborenen zonder klinische verschijnselen van een infectie en met een negatieve antigeentestuitslag is de kans op een GBS-infectie zeer klein, ondanks eventuele risicofactoren. Bij een positieve antigeentest in de urine bij kinderen met een risicofactor is de kans op kolonisatie of infectie toegenomen. Nader onderzoek en nadere observatie zijn bij dergelijke kinderen aangewezen.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:1954-7
Vakgebied
Interne vakken
Kindergeneeskunde
Microbiologie
Auteursinformatie

Medisch Centrum Leeuwarden, afd. Kindergeneeskunde, Leeuwarden.

C.V.Hulzebos, assistent-geneeskundige (thans: Academisch Ziekenhuis, Beatrix Kinderkliniek, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen); T.W.de Vries, kinderarts.

Laboratorium voor de Volksgezondheid, afd. Medische Microbiologie, Leeuwarden.

Mw.W.A.Peereboom, analist; prof.dr.J.E.Degener, medisch microbioloog.

Contact C.V.Hulzebos

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties