Analyse van de AIDS-epidemie in Nederland, 1982-1993

Description of the epidemiology and transmission categories of AIDS in the Netherlands.

Design

Descriptive.

Setting

The Netherlands.

Method

Analysis of all registered AIDS patients until 31 December 1993. Trends in the composition of this population were studied with respect to age and sex, risk groups, geographic distribution across the country, heterosexual transmission, AIDS-defining diseases and reporting pattern.

Results

From the first patient in 1982 until December 31, 1993, a cumulative total of 2912 patients was diagnosed and reported in the Netherlands (2995 when corrected for reporting delay). The numbers of reported AIDS cases in the Netherlands are smaller than previously predicted by mathematical models. The proportion of homosexual men in the incidence of AIDS dropped from 89 to 73 per cent, the proportions of intravenous drug users and heterosexual transmission rose to 11 per cent each. Patients in the category of heterosexual transmission are mainly individuals from countries where heterosexual contact is the dominant mode of transmission and their sex partners, and to a lesser extent the sex partners of intravenous drug users (whether or not in relation to prostitution). The proportion of women is rising (229 patients or 8 per cent by December 1993), with most cases transmitted initially by intravenous drug use but later by heterosexual contact.

Conclusion

The number of AIDS cases in all risk groups combined is levelling off. However, more detailed analysis shows that the numbers of cases of heterosexual transmission and those in young homosexual men are still rising. For a better quantitation of the quality of the AIDS data, specific research into underreporting and non-diagnosis of AIDS cases in the Netherlands is warranted.

Samenvatting

Doel

Beschrijving van epidemiologie en transmissiecategorieën van AIDS in Nederland.

Opzet

Descriptief.

Plaats

Nederland.

Methode

Analyse van registratiegegevens van alle AIDS-patiënten tot en met 31 december 1993. Verschuivingen in de samenstelling van deze populatie werden bestudeerd met betrekking tot leeftijd en geslacht, risicogroepen, geografische verspreiding, heteroseksuele transmissie, aandoeningen op het moment van de diagnose en rapportagepatroon.

Resultaten

Vanaf het moment van het eerste geval in 1982 tot en met 31 december 1993 waren in Nederland in totaal 2912 AIDS-patiënten gediagnostiseerd en gerapporteerd (naar schatting 2995 indien gecorrigeerd voor rapportagevertraging). De aantallen gerapporteerde AIDS-patiënten in Nederland waren kleiner dan met behulp van modellen voorspeld was. Het aandeel van homo-biseksuele mannen in de AIDS-incidentie daalde van 89 tot 73, het aandeel van patiënten in de categorieën intraveneus drugsgebruik en heteroseksuele transmissie nam toe tot elk 11. Bij patiënten in de categorie ‘heteroseksuele overdracht’ ging het vooral om personen afkomstig uit gebieden met een heteroseksueel verspreidingspatroon en hun seksuele partners en in mindere mate om de seksuele partners van intraveneuze-drugsgebruikers (al dan niet in relatie tot prostitutie). Het aandeel van vrouwelijke AIDS-patiënten steeg tot 229 patiënten (8) eind 1993, aanvankelijk vooral door een toename van het aantal intraveneuze-drugsgebruikers met AIDS, later vooral door heteroseksuele overdracht.

Conclusie

Het totale aantal AIDS-patiënten voor alle risicogroepen gecombineerd vertoont een stabilisatie. De aantallen in de categorie ‘heteroseksuele overdracht’ en die voor jonge homo-biseksuele mannen stijgen echter nog altijd. Voor een beter inzicht in de kwaliteit van de AIDS-cijfers is gericht onderzoek naar onderrapportage en non-diagnose nodig.