Samenvatting
Continue monitoring van vitale parameters met draagbare draadloze sensoren wordt steeds vaker toegepast op gewone verpleegafdelingen. Hoewel elektronische alarmering belangrijk wordt gevonden om klinische achteruitgang tijdig te signaleren, kan ‘alarmmoeheid’ de succesvolle implementatie en hiermee effectiviteit van continue monitoring ernstig belemmeren. De huidige systemen genereren echter een hoge vals-alarmfrequentie. Juist op een gewone verpleegafdeling is dit in de praktijk onwerkbaar. Bovendien is de potentiële opbrengst van alarmering zeer gering, aangezien acute levensbedreigende gebeurtenissen op gewone verpleegafdelingen uitermate zeldzaam zijn. In dit artikel bespreken we verschillende aspecten van alarmering op basis van onze ervaringen met continue monitoring zónder het gebruik van alarmen. In plaats daarvan werd proactief de trend van hartslag en ademhaling gemonitord, waarmee geleidelijke achteruitgang adequaat kon worden gedetecteerd. Een vervolgstudie naar de effectiviteit van deze methode wordt momenteel uitgevoerd in ons centrum. Toekomstig onderzoek zal focussen op de ontwikkeling van voorspellende algoritmes, die helpen bij de interpretatie van trenddata en daarmee gerichte gepersonaliseerde alarmen kunnen genereren.
Reacties