AIDS-obducties, een kwestie van fatsoen

Opinie
J.G. van den Tweel
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:1343-5

Zie ook de artikelen op bl. 1340 en 1346.

Sinds het moment dat het verworven immunodeficiëntiesyndroom (AIDS) zich manifesteerde en de fatale gevolgen ervan duidelijk werden, heeft deze ziekte veel emoties losgemaakt, zowel bij de direct betrokkenen (patiënten en risicogroepen) als bij werkers in de gezondheidszorg, politici, ethici en andere groeperingen. Uiteraard liggen deze emoties anders voor medici en verpleegkundigen die door hun beroepsmatige contacten met patiënten of met hun weefsels direct besmettingsrisico kunnen lopen, dan voor hen die vanuit een bureaustoel kunnen spreken over risico's die anderen al dan niet moeten nemen. De ziekte heeft bij de verschillende behandelaars, met name in de Verenigde Staten, dan ook geleid tot velerlei reacties, waaronder zelfs het in het publiek afwijzen van de behandeling van AIDS-patiënten of het zoveel mogelijk verwijzen van deze patiënten naar gespecialiseerde centra.12 Dit ondanks het feit dat bijvoorbeeld de American Medical Association als antwoord daarop…

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, afd. Pathologische Anatomie, Meibergdreef 9, 1105 AZ Amsterdam.

Dr.J.G.van den Tweel, patholoog-anatoom.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties