In de rubriek ’10 vragen over’ beantwoorden experts veelvoorkomende vragen over een bepaald onderwerp. Test je kennis met de onlinetoets.
Toets voor nascholing
Aan dit leerartikel is een toets gekoppeld waarmee je nascholingspunten kan verdienen. De toets is beschikbaar tot 17 april 2026.
Overzicht van te behalen accreditatiepunten
| Specialisme | Punt(en) |
|---|---|
| Alle BIG-erkende specialismen | 1 |
- Deze toets geldt voor alle BIG-erkende specialismen en levert je 1 nascholingspunt op. De toets is geaccrediteerd door ABAN, NAPA, KNMP en NVZA.
- De toets telt mee binnen en buiten het eigen vakgebied voor medisch specialisten, huisartsen, sociaal geneeskundigen,specialisten ouderengeneeskunde, apothekers en physician assistants. De accreditatie geldt niet voor verpleegkundig specialisten.
- De toewijzing van punten verloopt via PE-online (het herregistratiesysteem) na het invullen van je BIG-nummer.
Samenvatting
In Nederland hebben naar schatting ruim één miljoen mensen een afweerstoornis . Het merendeel hiervan zijn verworven afweerstoornissen door gebruik van immuunsuppressiva. Deze patiënten hebben een verhoogd risico op een ernstiger beloop van reguliere infecties, en ook op opportunistische infecties en virale reactivaties. In dit artikel bespreken we de volgende onderwerpen: typen afweerstoornis en de inschatting van hun ernst; veelvoorkomende infecties bij immuungecompromitteerde patiënten; screening op infecties voordat de immuunsuppressieve therapie begint; valkuilen in de klinische beoordeling en diagnostiek; en de veiligheid en immunogeniciteit van vaccins bij deze patiënten. We concluderen dat herkenning van een afweerstoornis en bewustwording van de risico’s en preventiemaatregelen noodzakelijk zijn. Voor de klinische praktijk geven we een pragmatische indeling van het infectierisico per type immuunsuppressivum.
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Screening op infecties voor start immuunsuppressiva
Het is belangrijk dat er bewustzijn wordt gecreëerd voor het verhoogde infectierisico van patiënten die worden behandeld met immuunsuppressie. Dat ben ik volledig eens met de auteurs van dit artikel. Wel ben ik echter verbaasd over het advies om alle patiënten die gaan beginnen met immuunsuppressie te screenen op latente of niet onderkende infecties zoals samengevat in tabel 2. Dit zou betekenen dat wij vanuit de reumatologie alle patiënten die wij methotrexaat voorschrijven zouden moeten screenen op hepatitis B en HIV en dat wij VZV-serologie bij hen zouden moeten bepalen. Hiervoor is (voor zover mij bekend is) geen wetenschappelijk bewijs. Dit staat ook in geen enkele reumatologische richtlijn. Op basis waarvan wordt dit precies aanbevolen in dit artikel? En is dit werkelijk kosteneffectief?