Of een patiënt acute appendicitis heeft of niet werd tot voor enkele jaren geleden meestal alleen bepaald op klinische gronden, aangevuld met laboratoriumonderzoek. Dit leidde tot een hoog percentage onnodige appendectomieën, met bijbehorende morbiditeit. In de ‘Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van acute appendicitis’ uit 2010 wordt daarom geadviseerd om altijd aanvullende diagnostiek te verrichten in de vorm van echografie of CT.1
Sindsdien is het aantal appendectomieën inderdaad afgenomen, maar het is soms nog steeds moeilijk de diagnose ‘appendicitis acuta’ te stellen of uit te sluiten. In dit tijdschrift staan 2 onderzoeksartikelen die verschillende strategieën beschrijven voor beeldvormend onderzoek bij patiënten met klinische aanwijzingen voor appendicitis acuta.
CT versus tweede echo
In het artikel van Atema et al. werd het direct maken van een CT-scan met contrast vergeleken met alleen een CT-scan met contrast als de eerdere echografie-uitslag negatief of niet eenduidig was (conditionele CT).2 Er was weinig…
Reacties