Dames en Heren,
Voor u zit een 15-jarige jongen stuurs voor zich uit te kijken. Hij geeft in monosyllaben antwoord op uw vragen over het gebruik van medicatie voor zijn chronische ziekte. U bent ervan overtuigd dat hij de medicatie echt nodig heeft, maar deze niet of nauwelijks gebruikt. U vraagt zich licht wanhopig af hoe u het dagelijks nemen van medicatie positief kan beïnvloeden. Wat nu?
Voor artsen die zorg verlenen aan adolescenten met een chronische aandoening zal dit een herkenbaar scenario zijn. Geconfronteerd met therapieontrouw of een vermoeden daarop, zijn we gewend om de patiënt nogmaals algemene educatie over de ziekte en de behandeling te geven. Dit heeft echter geen invloed op de therapietrouw.
Het is van essentieel belang dat wij tieners en hun ouders wel de juiste steun weten te geven voor het bereiken van adequate zelfzorg, omdat zelfzorg bij een chronische ziekte cruciaal is (tabel 1)…
Artikelinformatie
Reacties