Geen adrenaline meer tijdens reanimatie?

Waarom dit onderzoek?

Adrenaline is sinds 1960 onderdeel van de behandeling tijdens een reanimatie. Het doel is om de vasomotore tonus en de coronaire perfusiedruk te verhogen en daarmee de kans op een succesvolle reanimatie te vergroten. De bewijsvoering was tot nu toe beperkt tot ongecontroleerd en niet-placebogecontroleerd gerandomiseerd onderzoek.

Onderzoeksvraag

Verbetert de toediening van adrenaline tijdens een reanimatie buiten het ziekenhuis de overleving?

Hoe werd dit onderzocht?

De onderzoekers verrichtten een gerandomiseerd, dubbelblind onderzoek in 5 ambulancegroepen in het Verenigd Koninkrijk. Tijdens een reanimatie buiten het ziekenhuis werd elke 3-5 minuten 1 mg adrenaline óf NaCl 0,9% toegediend. De primaire uitkomstmaat was overleving na 30 dagen. Secundaire uitkomstmaten waren onder andere overleving tot ziekenhuisopname en neurologische uitkomsten na 3 maanden.

Belangrijkste resultaten

Placebo werd toegediend aan 3999 patiënten, adrenaline aan 4015. De overleving na 30 dagen was 3,2% in de adrenalinegroep en 2,4% in de placebogroep (gecorrigeerde oddsratio (aOR): 1,47; 95%-BI: 1,09-1,97). De overleving tot ziekenhuisopname was 23,8% in de adrenalinegroep en 8,0% in de placebogroep (aOR: 3,83; 95%-BI: 3,30-4,43). Na 3 maanden had 2,1% van de patiënten in de adrenalinegroep en 1,6% van de patiënten in de placebogroep gunstige neurologische uitkomsten (aOR: 1,39; 95%-BI: 0,97-2,01); 39 patiënten in de adrenalinegroep en 16 patiënten in de placebogroep hadden echter ernstige neurologische stoornissen.

Consequenties voor de praktijk

Door de resultaten van deze trial verliest adrenaline steun als werkzaam medicijn bij een reanimatie buiten het ziekenhuis. Het verschil tussen beide groepen in het aantal patiënten dat levend het ziekenhuis bereikte is echter wel klinisch relevant. Het is daarom te simpel om te concluderen dat adrenaline niet meer mag worden toegepast. De uitdaging zou juist kunnen zijn om de neurologische uitkomst te verbeteren van degenen die met postanoxische schade op de Intensive Care worden opgenomen.