‘Had ik maar zulke leuke snoepreisjes voor mijn werk!’, krijg ik te horen als ik vertel dat ik een poster mag gaan presenteren in het buitenland. Maar mijn droeve toehoorder vergeet dat ik toch echt het grootste deel van de tijd daadwerkelijk naar het congres ga en niet alleen maar leuk door de stad banjer, dat ik veel moet voorbereiden, dat je eerste congres behoorlijk spannend is, en dat ik de kosten zelf voorschiet en reisbeurzen aanvraag om zo min mogelijk bij de afdeling te hoeven declareren.
Ik was lichtelijk verbaasd toen ik over het bestaan van posterpresentaties hoorde. Moet…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2010;154:B592
Reacties