Aafke van Roon werkt sinds 2018 als mdl-arts in het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht. Zij is eerste auteur van het casuïstiek artikel over het buried bumper syndroom (D4698).
Wat wilde u vroeger worden?
‘Tijdens mijn studie geneeskunde droomde ik ervan om kinderoncoloog te worden. Tijdens mijn coschappen veranderde die wens en liep ik warm voor de mdl. Onder andere vanwege de mooie combinatie tussen het fysiek bezig zijn tijdens procedures en het beschouwende in de kliniek en polikliniek.’
Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?
‘Ik heb veel bewondering voor Manon Spaander, hoogleraar in het Erasmus MC. Zij zorgt onder andere voor de patiënten met een slokdarmcarcinoom. Zij is endoscopisch buitengewoon handig, maar ik bewonder haar misschien nog wel het meest omdat zij een zeer empathische en meelevende dokter is die ook vecht voor haar patiënten als die zich in de palliatieve fase bevinden. Je mag in je handen knijpen als je een dokter treft zoals zij.’
Wat is de grootste vergissing in uw carrière geweest?
‘Soms moet je als mens bepaalde dingen ervaren om erachter…
Reacties