Onlangs verscheen de herziene NHG-standaard ‘COPD’.1 Wat opvalt is een nieuw spirometrisch criterium voor bronchusobstructie, waarmee naar verwachting minder vaak ten onrechte de conclusie ‘bronchusobstructie’ getrokken zal worden, met name bij patiënten op hoge leeftijd. Verder legt de nieuwe standaard sterk de nadruk op het belang van het beschrijven van klachten en beperkingen van COPD-patiënten, onafhankelijk van de mate van bronchusobstructie. Dat is een verbetering, omdat de ziekte meer omvat dan met het geforceerd expiratoir 1-secondevolume (FEV1) beschreven kan worden. Op grond van deze informatie kunnen individuele behandeldoelen worden gesteld, gericht op symptoombestrijding en het voorkomen van achteruitgang op langere termijn.
De standaard geeft een uitgebreid overzicht van middelen om deze doelen te bereiken, zowel medicamenteus als gedragsmatig. Bij dat laatste gaat het vooral om roken, eten, bewegen en leren omgaan met de ziekte. Dat heeft zijn beperkingen, gezien de moeite die het kost om gedrag te…
Reacties