Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Acuut pulmonaal syndroom bij nitrofurantoïnegebruik

Klinische praktijk
Marieke J.M. Broes
Bob F.W.R. Roelofs
Aart H. Mudde
Elske Hoornenborg
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:A4990
Abstract
Abstract
Sluiten
Pulmonary toxicity resulting from the use of nitrofurantoin

Acute pulmonary syndrome is an uncommon but severe adverse reaction to nitrofurantoin. This syndrome is seldom recognised at the moment of presentation, which potentially subjects patients to unnecessary treatment and delays in the discontinuation of nitrofurantoin. We discuss the case histories of an 80-year-old and an 81-year-old woman, each presenting with acute pulmonary syndrome after nitrofurantoin administration. The diagnosis of acute pulmonary syndrome should be considered in patients presenting with fever, dyspnoea, dry cough, leukocytosis (typically with eosinophilia) and a bilateral interstitial pattern visible on the chest X-ray after having started nitrofurantoin. The prognosis is excellent if the condition is recognised early and the exposure to nitrofurantoin is discontinued.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

Dames en Heren,

Nitrofurantoïne werd in 1952 geïntroduceerd en heeft een belangrijke plaats in de behandeling van ongecompliceerde urineweginfecties.1 Een zeldzame maar ernstige bijwerking van nitrofurantoïne is het acuut pulmonaal syndroom. Dit syndroom wordt zelden bij de eerste klachten herkend en de symptomen worden vaak toegeschreven aan andere oorzaken, zoals een pneumonie, longembolie, hartfalen of een myocardinfarct. Na het staken van nitrofurantoïne ontstaat vrijwel altijd snel herstel.2-4 Dit benadrukt het belang van vroegtijdige herkenning van het ziektebeeld. Aan de hand van 2 patiënten willen wij het acuut pulmonaal syndroom als bijwerking van nitrofurantoïne onder de aandacht brengen.

Patiënt A, een 80-jarige vrouw, wordt door de huisarts verwezen naar de SEH in verband met pijn op de borst. De relevante voorgeschiedenis vermeldt diabetes mellitus type 2, hypertensie, een cerebrovasculair accident en vasculaire dementie. Daarnaast is patiënte allergisch voor penicilline. Een dag eerder heeft zij een cystoscopie ondergaan bij…

Artikelinformatie

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:A4990
Vakgebied
Interne vakken
Huisartsgeneeskunde
Geneesmiddelen
Longziekten
Auteursinformatie

Jeroen Bosch Ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, ’s-Hertogenbosch.

M.J.M. Broes, MSc, coassistent (thans: anios interne geneeskunde, Rijnstate Ziekenhuis, Arnhem); drs. E. Hoornenborg, internist-infectioloog.

Slingeland Ziekenhuis, afd. Interne Geneeskunde, Doetinchem.

Drs. B.F.W.R. Roelofs, anios interne geneeskunde (thans: arts acute zorg); dr. A.H. Mudde, internist-endocrinoloog.

Contact M.J.M. Broes, MSc (mariekebroes@gmail.com)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 23 augustus 2012

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Freek
Veldhuis

Ik begrijp de noodzaak niet van het een tweede keer blootstellen aan nitrofurantoine bij de in het artikel beschreven eerste patiente van 80 jaar.  Er zijn genoeg andere middelen om een urineweginfectie te bestrijden in de jaren die deze patiente nog leven zal.

Ik heb als waarnemend huisarts in 1974 twee gevallen van acute longinfiltraten gezien, toen heel veel nitrofurantoine werd voorgeschreven. Nooit de behoefte gevoeld de patient aan te raden een weekje later eens de proef op de som te nemen. Toen het NHG in de Standaard urineweginfectie een voorkeur uitsprak voor dit middel, heb ik altijd enige reserve gehouden.

 

Freek Veldhuis, gepensioneerd huisarts