In de negentiende eeuw voltrekken zich fundamentele veranderingen binnen de Westerse geneeskunde. Na de 'geboorte van de kliniek' worden zieken en ziekten systematisch bestudeerd met instrumenten als de stethoscoop en de microscoop. Het optreden van infectieziekten vermindert door verbetering van hygiëne.

Het laboratorium ontwikkelt zich geleidelijk tot het middelpunt van de wetenschappelijk geneeskunde. Micro-organismen worden ontmaskerd als ziekteverwekkers. In de vroege 20ste eeuw nestelen technieken als röntgenfotografie en elektrocardiografie zich in de klinische praktijk.