Niemand weet wat meneer heeft. Een onbegrepen aanvalsgewijs klachtenpatroon van buikpijn, een warm gevoel en onwel worden houdt al dagen menig specialist bezig. Inmiddels heeft het halve ziekenhuis zich ermee bemoeid. Georganiseerd als hij is houdt meneer de namen van internisten, mdl-artsen, chirurgen en alle aanhang netjes bij in zijn notitieboekje. Een poging orde te scheppen in de door ons gecreëerde chaos. Als senior co bij de interne geneeskunde spreek ik hem iedere dag tijdens de visite over de uitgebreide diagnostiek naar onder andere porfyrie en galstenen. ‘We weten het nog niet’, is mijn eerlijke antwoord. Hij ziet door de bomen het bos niet meer, wij trouwens ook niet.
Ondanks dat ik mijzelf dagelijks netjes aan hem voorstel bestaat er op een zekere ochtend kennelijk twijfel over de precieze reden van mijn aanwezigheid. ‘Wat was uw naam ook alweer?', vraagt meneer met pen en boekje in de aanslag. Ik vertel hem nogmaals mijn naam en functie. ‘Ah, dokter De Groot!’ Hij begint mijn naam ijverig op het papier te krassen. ‘Nou ik ben geen dokter, nog niet in ieder geval.’ Het gekras stopt, hij kijkt me glazig aan. Ik voel dat het nodig is mij nader te verklaren. ‘Als senior coassistent ben je nog student, maar wel bijna klaar.’ Ik neem vervolgens rustig de tijd om de precieze piramidevorm uiteen te zetten die de hiërarchie vormt op de afdeling. Het duizelt, zowel mij als de patiënt.
‘Jonge collega, dokter in opleiding, student… Noem mij maar gewoon co’
Wat het nog ingewikkelder maakt is dat ik tijdens mijn laatste coschap (een keuzecoschap) mijzelf weer ‘gewoon’ coassistent moet noemen. Een degradatie? Keuze, oudste of senior co: allemaal verschillende termen voor eenzelfde functie. Dan heb ik het nog niet eens over de verschillende benamingen waarmee arts-assistenten mij gedurende de coschappen hebben voorgesteld: jonge collega, dokter in opleiding, student. Genoeg om een diepe identiteitscrisis te ontwikkelen. Waarom gebruiken wij nodeloos ingewikkelde terminologie in een al ingewikkelde organisatie? Wie helpen wij hiermee? In ieder geval niet de patiënt. Noem mij maar gewoon co.
Ik heb mij laten vertellen dat de term ‘semiarts’ niet meer gebruikt mag worden. Het zou immers insinueren dat je al een arts bent. Dat is in ieder geval al één term minder. Misschien maar goed ook; wie wil er nu een halve arts aan zijn bed hebben staan?
David de Groot is masterstudent geneeskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en loopt momenteel zijn wetenschappelijke stage binnen de afdeling Interne Geneeskunde.