Een ernstige psychiatrische aandoening heeft doorgaans een sterk negatieve invloed op vrijwel alle levensgebieden van de patiënt. Daarom verdienen juist de kwetsbaarste patiënten in de ggz een zorgvuldige en zo volledig mogelijke inventarisatie van problemen en risicofactoren. Die inventarisatie heet ‘routine outcome monitoring’ (ROM). Hier zijn gestructureerde methoden voor, die bij patiënten met een psychose al snel resulteren in hele waslijsten met problemen en risicofactoren. Zulke waslijsten werken demoraliserend, en dus anti-therapeutisch, wanneer ze onverkort in het behandelplan worden opgenomen. Een goed behandelplan streeft niet naar volledigheid, maar is juist gebaseerd op een weloverwogen, in overleg met de patiënt vastgestelde selectie van probleemgebieden.
Onderzoek
Elders in dit tijdschrift staan de resultaten van een onderzoek naar de mate waarin uitkomsten van ROM bij patiënten met een psychotische aandoening vertaald worden naar de klinische praktijk.1 De belangrijkste bevinding is dat het gebruikte ROM-systeem bij het merendeel van de onderzochte patiënten probleemgebieden…
Artikelinformatie
EPA toegelicht
Deze commentaar begint met " Een ernstig psychiatrische aandoening heeft doorgaans een sterk negatief invloed..."; na deze zin volgt een terecht uiteenzetting van de gevonden discrepanties in het artikel over ROM en behandelplannen bij patienten met een psychose, met een gebalanceerde commentaar.
Dit alles is een waardevolle bewustwording voor behandelaars.
Daarom vind ik het zo jammer dat de auteur de zoveelste is die de term EPA ( Ernstig Psychische Aandoening, soms benoemd als Ernstig Psychiatrische Aandoening) op een verkeerde manier gebruikt, leidend tot spraakverwarring en in dit geval de creatie van een circulair openingszin.
P. Delespaul en de consensusgroep hebben in juni 2013 in het Tijdschrift voor Psychiatrie de definitie van EPA gepubliceerd. Hierin staat dat mensen tot de groep van EPA te rekenen zijn wanneer er zowel sprake is van een ( langdurig aanwezig) psychiatrische stoornis als ernstig beperkingen in het sociaal en/of maatschappelijk functioneren, welke zowel oorzaak en gevolg zijn van de stoornis, en waar gecoordineerde netwerkzorg nodig is voor behandeling.
Dus: EPA is geen diagnose. Voor patienten met EPA, een groep die gedefinieerd wordt door o.a. het hebben van ernstige problemen op diverse levensgebieden, is er dus geen sprake van " een sterk negatief invloed op" maar een vanzelfsprekendheid dat die er zijn. Dat is een integraal " inclusiefactor" voor het gebruik van deze beschrijving.
De auteurs van het artikel zijn gelukkig buiten deze spraakverwarring gebleven door te specificeren waar ze het over hebben: patienten met psychotische aandoeningen, die overigens vaak ook behoren tot de categorie mensen met EPA.
Tot slot: ik sluit me aan bij een pleidooi voor aandacht tijdens behandeling voor zowel herstel van psychiatrisch klachten als bevorderen van (cardiovasculair) gezondheid en sociaal-maatschappelijk herstel.
Het herstel van een correct gebruik van de term EPA zou een bijkomend winst kunnen zijn.....