Inleiding
In het gezondheidszorgbeleid voor de komende jaren neemt zorg voor chronisch zieken een centrale plaats in. De toename van het percentage ouderen binnen onze bevolking en de daarmee gepaard gaande toename van patiënten met chronische aandoeningen stellen eisen ten aanzien van de zorg. Dit wordt nog versterkt doordat grote therapeutische doorbraken de komende jaren niet worden verwacht en doordat de overheid ernaar streeft de kosten binnen de perken te houden met een substitutiebeleid, door waar mogelijk ziekenhuiszorg te vervangen door thuiszorg, specialistische hulp door hulp door de huisarts en deskundige zorg door zelfzorg en mantelzorg. De aandacht verschuift van behandeling naar verzorging, opvang en begeleiding.
Een groter respect voor de wensen van de potentiële gebruiker van de gezondheidszorg in combinatie met een overheid die minder van bovenaf wil sturen, stelt de bewuste patiënt centraal.1 Dit verzelfstandigingsprincipe is zeker bij chronische patiënten niet langer meer in overeenstemming met het…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties