Het is de laatste jaren geen onbekend fenomeen: klacht- of ziektespecifieke poliklinieken, zoals menopauzepoli’s, snotterpoli’s, puistenpoli’s, parkinsonpoli’s en alzheimercentra. Is dat een goede ontwikkeling is voor de klachten en aandoeningen waar huisartsen nagenoeg dagelijks mee geconfronteerd worden?
Er valt daar best iets te zeggen voor klacht- of ziektespecifieke poliklinieken bij een aantal ernstige en chronische aandoeningen die relatief weinig voorkomen, specialistische diagnostische expertise vereisen en een ingewikkelde behandeling behoeven. Denk daarbij aan een alzheimerpolikliniek voor mensen onder de 65, of een polikliniek voor mensen met de ziekte van Huntington. De vraag is of dat ook een goede ontwikkeling is voor de klachten en aandoeningen waar huisartsen nagenoeg dagelijks mee geconfronteerd worden. Gillis en collega’s bepleiten elders in dit nummer het instellen van astma-adviespoliklinieken (ADP’s) waar huisartsen hun patiënten naar kunnen verwijzen, het liefst volgens het ‘one-stop-shop’-principe.1
De opbrengsten
Gillis en collega’s zijn retrospectief nagegaan wat de opbrengsten waren van een ADP in het zuiden van ons land. In 4 jaar tijd werden ruim 600 patiënten met de vraagstelling ‘astma?’ verwezen naar de ADP. Bij ongeveer de helft (52%) werd de diagnose ‘astma’ verworpen, bij iets minder…
Reacties