Zin en onzin bij de diagnostiek van spontane hypoglykemie

Klinische praktijk
P.M.J. Zelissen
D.W. Erkelens
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:1536-8

Inleiding

Hypoglykemie is een abnormaal lage glucoseconcentratie in het plasma. Het is dus een biochemische bevinding en geen klinische diagnose. In het algemeen geeft hypoglykemie klinische verschijnselen als de glucoseconcentratie in het plasma daalt tot beneden 2,6 mmoll.12 Patiënten met niet optimaal gereguleerde diabetes mellitus kunnen, als hun bloedsuikerconcentratie snel daalt, al bij hogere waarden hypoglykemische verschijnselen ervaren.3 Het klachtenpatroon bij hypoglykemie hangt samen met adrenerge stimulatie (o.a. trillen, transpireren, palpitaties, bleek zien) en met neuroglucopenie (o.a. concentratie- en visusstoornissen, gedragsveranderingen, verlaagd bewustzijn). Klachten mogen pas met zekerheid worden toegeschreven aan hypoglykemie als aan de trias van Whipple is voldaan (biochemische hypoglykemie, hypoglykemische symptomen, verdwijnen van deze symptomen na herstellen van euglykemie door bijvoorbeeld het eten van suiker).

Er kunnen veel ziekten en pathologische omstandigheden aan hypoglykemie ten grondslag liggen (tabel). Hypoglykemie als complicatie van de behandeling van diabetes mellitus komt ongetwijfeld het meest voor. Zich…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, afd. Endocrinologie, Catharijnesingel 101, 3511 GV Utrecht.

P.M.J.Zelissen en prof.dr.D.W.Erkelens, internisten.

Contact P.M.J.Zelissen

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties