Samenvatting
Nederlandse artsen bepalen voor een groot deel zelf, met elkaar, hoe zij patiënten behandelen, terwijl wettelijke regelingen vooral indirecte zaken bewaken, zoals bevoegdheid van de behandelaar, kwaliteit van zorg en rechten van de patiënt. Bijzondere verrichtingen zijn tot nu toe (volgens artikel 18 van de Wet Ziekenhuisvoorzieningen) gebonden aan bepaalde instellingen. Met het aannemen van de nieuwe Wet op Bijzondere Medische Verrichtingen (WBMV) kan een minister verrichtingen desnoods verbieden als hijzij die ongewenst acht op grond van maatschappelijke, ethische of juridische aspecten. Er is meer discussie nodig alvorens dit soort gevoelige zaken bij wet vast te leggen.
Reacties