Weinig communicatie tussen bedrijfsarts en curatieve sector over belemmeringen voor werkhervatting na langdurige arbeidsongeschiktheid wegens lage rugklachten

To determine occurrence and reasons of contact between company doctors and treating physicians with respect to patients absent with low back pain for three months.

Design

Prospective cohort study.

Method

A cohort of employees who were absent for 3 months with back pain were selected according to defined criteria. A questionnaire about medical status and communication with treating physicians was sent to their company doctors.

Results

The company doctors of 300 of 467 employees participated. In 19 of the employees the company doctor contacted the curative sector (56 contacts had taken place, 14 were planned). The contact consisted almost always of exchange of information and less frequently of co-operation towards a mutual policy. In almost 50 of the cases the company doctors regarded the clinical waiting period, length of treatment and opinion of the curative sector as disincentives to return to work. Psychosocial factors such as psychological problems, work-related motivation, private problems and a conflict between employer and employee all were mentioned less frequently. Although contacts were slightly more frequent when psychosocial factors, treatment or opinion of the curative sector inhibited return to work, only disincentives such as work-related motivation, motivation to return to work and the waiting period were significantly associated with the contact frequency.

Conclusion

The communication rate between company doctors and the curative sector in employees long absent with back pain is low. Communication consists of exchange of information rather than co-operation towards a mutual policy. Although according to many company doctors the curative sector plays an inhibitive role in return to work, they do not communicate accordingly.

Samenvatting

Doel

Vaststellen of en waarom de bedrijfsarts contact opnam met de curatieve sector aangaande werknemers met arbeidsongeschiktheid gedurende 3 maanden door lage rugpijn.

Opzet

Prospectief cohortonderzoek.

Methode

Een cohort van werknemers die gedurende 3 maanden volledig arbeidsongeschikt waren wegens rugklachten werd geselecteerd volgens gedefinieerde inclusiecriteria. Naar hun bedrijfsartsen werd een vragenlijst over de sociaal-medische begeleiding en de communicatie met de curatieve sector gestuurd.

Resultaten

De bedrijfsartsen van 300 van 467 werknemers namen deel. Bij 19 van de werknemers was er contact tussen de bedrijfsarts en de curatieve sector (56 contacten waren geëffectueerd, 14 waren voorzien). De inhoud van het contact bestond bijna altijd uit informatie-uitwisseling en minder vaak uit afstemming van het beleid. Bij bijna de helft van de werknemers vonden bedrijfsartsen de wachttijd, de duur van de behandeling en de visie van de curatieve sector belemmerend voor de werkhervatting. Psychosociale factoren zoals psychische blokkades, onvoldoende arbeidsmotivatie, privé-problemen en arbeidsconflicten werden veel minder vaak genoemd. Hoewel er in geringe mate vaker contact plaatsvond wanneer psychosociale factoren, de behandeling of de visie van de curatieve sector de werkhervatting bemoeilijkten, was er slechts significant vaker contact bij een belemmering door onvoldoende arbeidsmotivatie, passief hervattingsgedrag en de wachttijd.

Conclusie

De communicatie tussen bedrijfsartsen en de curatieve sector bij werknemers met langdurig verzuim wegens rugklachten is gering en meer gericht op informatie-uitwisseling dan op afstemming van beleid. Veel bedrijfsartsen zien de curatieve sector als belemmering bij de werkhervatting, maar zij nemen weinig het initiatief tot contact.