Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Wegen vóór en na de voeding: een onbetrouwbare methode om de hoeveelheid gedronken melk bij zuigelingen te bepalen

Onderzoek
O.E.M. Savenije
P.L.P. Brand
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2718-22
Abstract
Abstract
Sluiten
Weighing before and after feeding: an unreliable method for estimating milk intake in infants

Weighing before and after feeding (test weighing) is commonly used to estimate the amount of milk intake in neonates. This study was designed to assess the reliability of test weighing in clinical practice, expressed as precision (scatter of measurements around the real value) and accuracy (the ability of a method to measure the real value).

Design

Method study.

Method

Bottle-fed infants were weighed before and immediately after feeding by an investigator who was unaware of the amount of milk drunk by the infant. Actual milk intake was determined by reading the ml scale of the milk container before and after feeding. The accuracy and precision of test weighing were assessed by applying the method of Bland and Altman, by examining the frequency distribution of the difference between weight change and actual milk intake. The precision of the weighing scale used was assessed by calculating the standard deviation of repeated measurements of standard weights of 1.5 and 4 kg.

Results

Of 100 eligible infants, 6 were excluded because the measurements were taken with unknown scales. The accuracy of the test weighing was good (n = 94): mean difference between weight change and actual milk intake was 1.3 ml. The precision, however, was poor, with 95 of differences between weight change and actual milk intake ranging from –12.4 to +15 ml. The maximum difference was 30 ml. Imprecision was not influenced by the presence of monitor or oxygen saturation wires, intravenous lines, or vomiting or regurgitation of the infant. Based on the standard deviation of repeated measurements of the infant weighing scales, these instruments were not appropriate for assessing small changes in infants’ weights after a single feed.

Conclusion

Test weighing was an unreliable method for assessing milk intake in infants, because infant weighing scales are not sensitive enough to detect small changes in an infant’s weight after feeding. Because of its unreliability, the use of test weighing should be abandoned.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2718-22

Samenvatting

Doel

Zuigelingen worden vóór en na de voeding gewogen (testwegen) voor het bepalen van de voedselinname. Dit onderzoek had als doel de betrouwbaarheid vast te stellen van het testwegen in de klinische praktijk, met name de precisie (spreiding van de meting rondom de werkelijke waarde) en de accuratesse (het vermogen om de werkelijke waarde te meten).

Opzet

Methode-onderzoek.

Methode

Pasgeborenen die flesvoeding kregen, werden vóór en direct na een voeding gewogen door een onderzoeker die niet wist hoeveel het kind gedronken had. De hoeveelheid voeding werd gemeten door het aflezen van de milliliterverdeling op de fles. De accuratesse en de precisie van testwegen werden volgens de methode van Bland en Altman bepaald, door gemiddelde en spreiding van de frequentieverdeling van het verschil tussen de gemeten gewichtstoename en de werkelijke hoeveelheid gedronken melk. De precisie van de gebruikte weegschalen werd vastgesteld door het bepalen van de standaarddeviatie van herhaalde metingen met standaardgewichten van 1,5 en 4 kg.

Resultaten

Van 100 in aanmerking komende zuigelingen werden er 6 geëxcludeerd, omdat met een onbekende weegschaal was gemeten. De accuratesse van testwegen was goed (n = 94): het gemiddelde verschil tussen de melkinname en de gewichtstoename was 1,3 ml. De precisie van testwegen was echter slecht, met verschillen tussen gewichtstoename en werkelijke hoeveelheid gedronken voeding die opliepen tot 30 ml: 95 van deze verschillen liepen van –12,4 ml tot +15 ml. Deze imprecisie werd niet beïnvloed door de aanwezigheid van monitordraden, saturatie- of infuuslijnen of door spugen van het kind. Op basis van de standaarddeviatie van herhaalde metingen van standaardgewichten op de gebruikte weegschalen bleken deze niet geschikt om kleine gewichtsverschillen, zoals gewichtstoename van een kind na één voeding, precies te meten.

Conclusie

Testwegen was een onbetrouwbare methode om de melkinname van pasgeborenen betrouwbaar te schatten, doordat een babyweegschaal niet precies kleine gewichtstoenamen kan meten. Testwegen dient men niet meer toe te passen.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2718-22

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2007;151:2718-22
Vakgebied
Kindergeneeskunde
Auteursinformatie

Isala klinieken, Amalia Kinderafdeling, Postbus 10.400, 8000 GK Zwolle.

Mw.O.E.M.Savenije en hr.prof.dr.P.L.P.Brand, kinderartsen.

Contact hr.prof.dr.P.L.P.Brand (p.l.p.brand@isala.nl)

Gerelateerd
Verbeteringen
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

 

Ik merk dat dit artikel steeds weer wordt aangehaald als er discussie is over het wegen van baby's voor en na de voeding. Het is daarom nog steeds heel relevant om deze reactie direct onder het artikel te plaatsen zodat lezers de stellig getrokken conclusie naar waarde kunnen beoordelen.

Voor de publicatie van dit uit het Engels vertaalde artikel (1) waren er al  kritische noten over gekraakt (2,3)  en inmiddels lijkt de conclusie weerlegd (4).  De door Savenije et al. gebruikte intakeberekening bleek  inderdaad onbetrouwbaar. Maar om testwegen in het algemeen te ontraden was destijds en ook nu te kort door de bocht.

 

Nauwkeurigheid van testwegen is afhankelijk van:

De weegschaal: Een weegschaal is geschikt als de standaarddeviatie van herhaalde metingen < 1%  van het te wegen object is (KNMP). Gemiddelde bepalen van herhaalde metingen bevordert  de waarde van de uitslag. De hier gebruikte weegschaal was goed geijkt met de standaard ijkgewichten.

Het kind: Bewegingen beinvloeden de meting sterk, dit weet iedereen die baby’s weegt. Inbakeren tijdens het wegen voorkomt bewegingsartefacten. Ook hier geldt:  herhaaldelijk meten en het gemiddelde berekenen bevordert  de waarde van de meting.

De techniek: 2 gewichten van elkaar aftrekken met als resultante een gewicht dat onder de door de KNMP geaccepteerde afwijking van 1% ligt (bv 30 gram bij een kind dat 3 kg weegt) is per definitie een statistisch onjuiste methode. Als de gewichten dan door beweging extra afwijken van de werkelijkheid dan kan het verschil tussen voor en na voeding gemeten waardes relatief nog sterker gaan afwijken van de werkelijke intake.   Nauwkeuriger meten heeft direct effect op de waarde van deze resultante.
 

Testwegen zoals hier beschreven (slechts eenmalige metingen, niet ingebakerd, morsen bij 44%) is, zoals door de auteurs wordt geconcludeerd en door anderen bevestigd, onbetrouwbaar (1,2).  

In plaats van vervolgens het hele testwegen te ontraden is een genuanceerder advies op zijn plaats.

Gelukkig is dit advies inmiddels beschreven door Haase et al. (4):  
* Weegschaal stabiel horizontaal plaatsen
* Kind inbakeren tegen bewegingsartefacten
* Per meetmoment minstens 2x meten en bij een verschil van > 5 gram nogmaals meten totdat 2 metingen met < 5 gram verschil gemeten zijn. Hiervan het gemiddelde berekenen.
* Bereken het verschil in gewichtsgemiddelden
* Stel een ondergrens van betrouwbaarheid vast waaronder de uiteindelijke uitkomst als niet betrouwbaar wordt beschouwd op statistische gronden (bv 1 % dus  < 20 ml bij een kind van 2 kg)

Hierbij bleek de correlatie tussen gewichtstoename en intake prima  voor kinderen tussen 1,5 en 3 kg bij een intake tussen 20 en 80 ml.

Dit is een voor de dagelijkse praktijk zeer bruikbare uitkomstmarge en haalbare testweegmethode.
 

“Testwegen” is dus een bruikbare methode om voedingsintake te meten mits op de juiste wijze uitgevoerd (4).

 

Erica Post, kinderarts, St Antoniusziekenhuis Nieuwegein/ Utrecht
 

  1. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed. 2006 Sep;91(5):F330-2. Epub 2006 May 22.
  2. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed 2007. 92F155–F156.F156.[PMC free article] [PubMed]
  3. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed. 2007 Jul;92(4):F328.
  4. Breastfeed Med. 2009 Sep;4(3):151-6. doi: 10.1089/bfm.2008.0125.