We kunnen het niet laten: gezonde mensen scannen op zoek naar afwijkingen die zo ernstig zijn dat de betrokkene zonder medisch ingrijpen ernstig ziek wordt of sterft. Voor organisaties als Prescan – u weet wel, die ‘uit liefde voor het leven’ – is het een ijzersterk verdienmodel: gezonde mensen scannen en ze met scan en al over de schutting van de reguliere gezondheidszorg gooien als je iets afwijkends vindt.
Dit verdienmodel is misschien verdedigbaar als aan een aantal voorwaarden is voldaan. Het MRI-onderzoek moet een grote mate van zekerheid geven over de ernst van de bevinding. Anders worden veel klanten ongerust gemaakt, terwijl het uiteindelijk allemaal met een sisser afloopt. Die bevinding moet dan wel naar alle waarschijnlijkheid evolueren in iets waar je last van krijgt, en als het zover is, dan moeten we die aandoening kunnen genezen of het ziekteproces in ieder geval substantieel kunnen vertragen. En dan vergeten we voor het gemak dat de afwezigheid van afwijkingen op de MRI-scan leidt tot zogeheten ‘risicoverevening’: de diepgewortelde gewoonte van de mens om risico’s die hij ergens reduceert, elders weer te vergroten. ‘Mijn longen waren schoon, dus een paar sigaretjes maken niet uit’.
Plek voor een nette meta-analyse
Nu zou je denken dat, na decennia van debat over het scannen van mensen zonder klachten, de gegevens over de relatie…
Artikelinformatie
Reacties