Samenvatting
Bij de behandeling van diffuse gliomen is de vooruitgang nog steeds beperkt; het gaat voornamelijk om de bevestiging dat cytostatica als de nitrosureumderivaten en temozolomide een rol spelen bij de behandeling van deze tumoren.
Diffuse gliomen vormen in moleculair opzicht een heterogene groep tumoren.
Dit lijkt een belangrijke verklaring te zijn voor het ontbreken van belangrijke therapeutische doorbraken bij deze tumoren.
Men vermoedt dat abnormale activering van verschillende, parallel werkende, moleculaire signaalsystemen in de tumorcel een belangrijke oorzaak is voor het ontbreken van effectiviteit van de zogenaamde ‘doelgerichte agentia’ (‘targeted agents’): het remmen van slechts één target lijkt onvoldoende.
Reacties