De symptomen van al dan niet ernstige hypothyreoïdie en hyperthyreoïdie zijn goed omschreven in klassieke tekstboeken en de moderne literatuur. Myxoedeem, een lagere stem en droge huid bij hypothyreoïdie en gejaagdheid, palpitaties en exophthalmus bij hyperthyreoïdie; u herkent deze symptomen en legt moeiteloos het verband met het juiste ziektebeeld. De meeste patiënten komen echter op uw spreekuur met weinig of aspecifieke klachten, waardoor de diagnose niet in één oogopslag duidelijk is.1 Bovendien zijn symptomen zoals moeheid en toegenomen gewicht niet alleen aspecifiek voor schildklieraandoeningen, maar komen ze ook vaak voor bij mensen zonder enig ziektebeeld.
De diagnose ‘schildklierdisfunctie’ is daarom volgens de huidige richtlijnen primair gebaseerd op de referentiewaarden van TSH in serum. Als de TSH-serumconcentratie buiten de referentiewaarden valt, kan een aanvullende bepaling van de waarde van vrij T4 (FT4) uitsluitsel geven over de diagnose. De diagnose ‘schildklierdisfunctie’ wordt regelmatig gesteld onafhankelijk van de aan-…
Reacties