Gedurende 45 jaar leefden de 3 miljoen inwoners van Albanië in isolatie. Het communistische regime bracht het land tot aan de rand van een sociaal-economische afgrond. In 1990 ontstond er een sociaal oproer. Tienduizenden Albanezen poogden het vaderland te ontvluchten, richting Italië en Griekenland. Het oproer leidde in 1991 uiteindelijk tot de eerste vrije verkiezingen; daarna werd het voor buitenlandse hulporganisaties mogelijk het land onbelemmerd te bezoeken. Artsen zonder Grenzen voerde in september 1991 een verkennende missie uit om de medische problemen te inventariseren. Tevens werd aandacht besteed aan de politiek-humanitaire context; er bestond een reële kans dat Albanië betrokken zou raken bij de oorlog in ex-Joegoslavië. In het aangrenzende Kosovo werden (en worden) de daar woonachtige Albanezen (rond 1 miljoen) hardhandig door de Servische minderheid onderdrukt.
Indrukken van de gezondheidszorg in Albanië zijn eerder beschreven in dit tijdschrift.12 In dit artikel echter geven wij een overzicht van…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties