Dames en Heren,
Ernstige infecties kunnen leiden tot sepsis, met verregaande gevolgen voor de patiënt. Ongeveer een kwart van alle sepsispatiënten overlijdt en overlevenden hebben vaak blijvende schade. Symptomen in de eerste fase van sepsis zijn veelal subtiel en aspecifiek, met name bij kwetsbare ouderen. In de eerste lijn kunnen alarmsymptomen gemakkelijk over het hoofd worden gezien. De snelle behandeling die noodzakelijk is voor een goede uitkomst kan hierdoor bemoeilijkt worden, zoals blijkt uit de drie praktijkvoorbeelden in deze klinische les.
Patiënt A, een man van 76 jaar, kwam ’s nachts op de huisartsenpost (HAP) vanwege aandrang voor mictie zonder te kunnen plassen. De voorgeschiedenis vermeldde een knieprothese, atriumfibrilleren en een TIA. Patiënt maakte op de huisarts geen zieke indruk. Zijn temperatuur was 38,2°C. Eenmalige katheterisatie in verband met het vermoeden van een retentieblaas leverde slechts enkele milliliters urine op. Op basis van het urineonderzoek stelde de huisarts de diagnose ‘cystitis’ en schreef hij patiënt een antibioticakuur met amoxicilline/clavulaanzuur voor.
De volgende middag meldde patiënt zich opnieuw bij de HAP vanwege uitblijvende urineproductie, vermoeidheid en koude rillingen. De huisarts zag een zieke en vermoeide patiënt met een helder bewustzijn. De bloeddruk was 116/70 mmHg en de temperatuur 39°C. Omdat de huisarts nu pyelonefritis of urosepsis vermoedde, werd patiënt verwezen naar de naastgelegen Spoedeisende Hulp (SEH).
Op de SEH toonde onderzoek van hart, longen, buik en extremiteiten geen bijzonderheden. De bloeddruk was…
Reacties