Vrijespiertransplantatie na gecompliceerde fracturen van onderbeen en enkel; ervaringen bij 32 patiënten

To describe the results of free vascularized muscle transfer for treatment of complications of severe open fractures of the distal tibia and ankle region.

Design

Retrospective.

Methods

In 1994-1998, 32 patients underwent free muscle transfer for soft tissue reconstruction after high energy injury to the distal tibia and ankle region. In six patients reconstruction took place within one week after the injury (group 1); 13 patients underwent free muscle transfer in combination with (re)osteosynthesis and cancellous bone grafting for treatment of infected (defect) pseudarthrosis (group 2); chronic posttraumatic osteitis existed for an average of 12 years in six patients (group 3); in seven patients the indication was determined by unstable scar tissue, cosmetic reasons, or as preparation for corrective osteotomy (group 4).

Results

Three haematomas and two thrombembolic complications were encountered. Amputation could not be avoided in three patients. Consolidation of the fracture, pseudarthrosis or arthrodesis and/or eradication of infection was accomplished in all remaining 29 patients. An average of 2.2 (range: 0-7) reinterventions were additionally needed in groups 1-3, including reosteosynthesis, sequestrectomy, cancellous bone grafting and/or arthrodesis.

Conclusion

In case of severe open fracture of the distal tibia and/or ankle region, free vascularized muscle transfer provided cover of the fracture or pseudarthrosis region, thereby improving local vascularisation. This treatment protects the underlying bone, enhances osteogenesis and improves resistance to infection.

Samenvatting

Doel

De ervaringen inventariseren met transplantatie van een vrije gevasculariseerde spier ter behandeling van vroege en late complicaties na zeer ernstig gecompliceerde onderbeen- en enkelfracturen.

Opzet

Retrospectief.

Methoden

In de periode 1994-1998 werd een vrije spier getransplanteerd bij 32 patiënten bij wie na een hoogenergetisch letsel van het onderbeen of de enkelregio reconstructie van wekedelenbedekking geïndiceerd was. Bij 6 patiënten vond deze reconstructie binnen 7 dagen na het ongeval plaats (groep 1), 13 patiënten met een geïnfecteerde (defect)pseudartrose ondergingen transplantatie in combinatie met reosteosynthese en spongiosaplastiek (groep 2), 6 patiënten hadden gedurende gemiddeld 12 jaar een chronische osteïtis (groep 3) en 7 patiënten hadden instabiele littekens of cosmetische problemen dan wel slecht functionerende weke delen, terwijl een correctieosteotomie geïndiceerd was (groep 4).

Resultaten

Na transplantatie traden bij 3 patiënten hematomen en bij 2 andere trombo-embolische complicaties op. Bij 3 patiënten volgde uiteindelijk amputatie. Bij 29 patiënten werd consolidatie van fractuur, pseudartrose of artrodese bereikt en werd de osteïtis tot genezing gebracht. Hiervoor waren in groep 1-3 na de transplantatie nog gemiddeld 2,2 (uitersten: 0-7) operaties nodig, zoals reosteosynthese, artrodese, sekwesterectomie en/of spongiosaplastiek.

Conclusie

Bij fracturen van het onderbeen of de enkelregio met ernstig wekedelenletsel resulteerde een vrijespiertransplantatie in het herstel van de bedekking van de fractuur en daarmee van de vascularisatie van het onderliggende bot. Daardoor werd uitdroging voorkomen, consolidatie bevorderd en kon een infectie genezen of voorkomen worden.