Voortzetten of staken van levensverlengend handelen bij pasgeborenen: een onderzoek in 4 centra voor neonatale intensieve zorg

To provide data about continuation or withdrawal of life sustaining therapy in the critical ill newborn.

Method

Retrospective examination of the histories of all 185 patients who died during the year 1990 (17 of total admissions) in 4 out of the 10 neonatal intensive care units in the Netherlands.

Results

The mean gestational age was 31,9 weeks (range 23-43; SD 5,5) and the mean birth weight 1827 g (455-5820; SD 1105). 136 infants were prematurely born, 49 full term. Intensive care was not started in 17 (9) of the 185 patients and intensive care was withdrawn in 58 patients (31) because there was no chance of survival. Therapy was withdrawn because of the poor prognosis for the quality of later life in 35 patients (19). Intensive therapy was continued until death occurred in 74 infants (40). Respiratory and circulatory problems, infections and severe acquired neurological damage were-the main causes of death (32, 17, 19 and 24 of the cases respectively). In the cases of death due to respiratory and circulatory failure treatment was continued as long as possible. In infants who died with neurological damage as the main diagnosis, treatment was withdrawn because of the poor prognosis for the quality of life in 25 out of 44 infants.

Conclusion

Life sustaining therapy was withdrawn or not started in 5 of the patients admitted because there was no chance of survival and in 3 because of a poor prognosis for the quality of later life.

Samenvatting

Doel

Kwantitatieve analyse van beslissingen in de neonatale intensieve zorg betreffende voortzetten of staken van levensverlengend handelen.

Methode

Retrospectief onderzoek van de ziektegeschiedenissen van alle 185 patiënten (17 van het aantal opgenomen pasgeborenen) die in 1990 overleden in 4 van de 10 centra voor neonatale intensieve zorg in Nederland.

Resultaten

De gemiddelde zwangerschapsduur van de overleden kinderen was 31,9 weken (uitersten 23 en 43; SD 5,5) en het gemiddelde geboortegewicht 1827 g (uitersten 455 en 5820; SD 1105); 136 kinderen waren prematuur en 49 waren à terme geboren. Bij 17 van de 185 kinderen (9) werd de intensieve behandeling niet begonnen en bij 58 (31) werd deze gestaakt vanwege het ontbreken van levenskansen. Bij 35 kinderen (19) werd de intensieve behandeling gestaakt vanwege de slechte prognose wat betreft de kans op een leefbaar leven. Bij 74 kinderen (40) werd de behandeling tot het overlijden toe voortgezet. Respiratoire en circulatoire problemen, infecties en ernstige beschadigingen van de hersenen vormden de belangrijkste aanleidingen tot het overlijden (respectievelijk bij 32, 17, 19 en 24). Bij respiratoire en circulatoire problemen als aanleiding tot het overlijden bleek veelal zo lang mogelijk doorbehandeld te zijn. Bij kinderen die overleden met ernstige beschadiging van de hersenen trad de dood veelal in na staken van de behandeling vanwege de slechte vooruitzichten wat betreft een leefbaar leven.

Conclusie

Bij respectievelijk 31 en 19 van de kinderen die overleden (respectievelijk 5 en 3 van het aantal kinderen dat opgenomen werd), werd de behandeling gestaakt op een moment dat de behandeling kansloos was, respectievelijk geen uitzicht meer bood op een leefbaar leven.